Gospel
Ik ben vandaag minder toerekeningsvatbaar. Het kan zijn omdat er meer uitlaatgassen door de lucht zwermen vanwege de OV-staking. Dat tast ongetwijfeld wat levensjaren aan. Enigszins cynische gedachte natuurlijk, maar dan denk ik toch ook: als je maar vaak genoeg het OV staakt vervroeg je de pensioenleeftijd als vanzelf. Cru, ik weet het. Ik sta er overigens volledig achter hoor, die staking. Meer actie zelfs! Meer OV ook en veel minder auto's en andere uitlaatachtigen.
Mijn brein vliegt zoals altijd alle kanten op, maar vandaag komt het steeds knarsend tot tijdelijke stilstand op hetzelfde punt. Vanavond gaat het gebeuren. De echte rood-witten tegen de Doetinchemse trots. Promotie of nog een jaar eerste divisie. Het wordt hoe dan ook billen knijpen – die van mezelf hè, ik zou nooit zomaar in andermans billen knijpen! Ofwel: ik ga strontchagrijnig naar bed, of hyperblij. En in beide gevallen denk ik ook: waarom? Hoe kan ik me zo druk maken om zoiets futiels als voetjebal? Maar ja. De paplepel. En ik was al nooit fan van pap, zoals u weet. Toch kruipt het gras waar het met kunst en vliegwerk niet gaan kan. Hup Sparta hup!
En nu weer snel door naar belangrijkere en afleidende zaken. Muziekje aan om het geloei aan de andere kant van de muur te overstemmen. De buurjongen is zojuist thuisgekomen en die neemt het ervan als hij het rijk alleen heeft. Hij denkt dat hij mooi aan het meezingen is met een of andere gospelrockband, maar hoe kan het dan dat ik de boel spontaan bij elkaar begin te vloeken als hij aanslaat? Ik verdraag het niet. Echt niet. Ik wil dat hij nu doodgaat. Liefst aan een brandend kruis. Maar dat zal wel weer een overdreven reactie zijn van mij.