Parfumerie
Goed, de lente dus. Volop zon, straffe oostenwind, nachtvorst. Ideaal als u het mij vraagt. En dan moet je bij voorkeur dus binnen blijven. Niet meer dan logisch, want zoals iedereen wel weet, maar het liefst negeert: een beetje virus wordt er dolblij van als het wat van de wereld ziet.
Dus ja, het valt niet mee. Ook ik wil graag mijn rondje lopen of fietsen. Nu zijn er altijd wel wat boodschappen nodig of vraagt onze aangepaste werksituatie om een bezorgmoment. Dan kan ik zonder schuldgevoel de straat op. Ik houd afstand en benadruk dat graag wanneer ik zwierig en zwaaiend om drommen wandelaars heen fiets. Hoe fijn het nu ook is om buiten te zijn en hoe prettig die afleiding ook is, doe het toch maar niet. Niet op die manier tenminste, als een zwerm vliegen op een verse hoop. Alsof het ons laatste avondmaal is (zou best kunnen).
Het is maf hoe een idee, een beeld kan veranderen. Tot een week of twee geleden vond ik alle maatregelen nogal overdreven. Een week geleden was de winkel zelfs nog open en heb ik in de ochtend pas gecheckt of de dichtersmiddag waar ik bij zou zijn nog wel door zou gaan. Zeven dagen. Het voelt als een maand. Of langer. Het vooruitzicht is dat het nog flink doorbijten gaat worden. Ik verwacht dat deze week de niet-urgente winkels zullen sluiten. Parken dicht zullen gaan en er een toegangsbeleid bij supermarkten en groentewinkels komt. Gewoon omdat het de enige manier is om de boodschap door te laten dringen.
Wat trouwens op dit moment het meest tot mij doordringt is de zelfgemaakte handzeep van onze lieve Turkse buurvrouw. Die goot ze rijkelijk over onze handjes voordat ze ons daarnet snoep en Turks fruit aanbood. Steevast wanneer je haar op de trap tegenkomt, zo klein als ze is, je kunt er niet omheen: je moet bij de voordeur wachten en na wat gerommel in huis komt ze breed lachend met schalen snoep. En wij maar in ons beste Turks dankjewel zeggen en lachen. Zo is het namelijk ook, je wordt er vrolijk van. Ze hield overigens bij het overgietritueel netjes afstand met als bonus dat het trappenhuis nu ook een walhalla van hygiëne is. Ja, en een geurhel door die extreem sterke parfum. Ach, parfumluchthoofdpijn en prikkende oogjes, het is beter dan met hoge koorts op een IC.