Alle commerciële gekheid – zoals de dagen van moeders, vaders, geliefden, maar ook sint en kerst – heeft een zeker voordeel. Want terwijl ik dit typ klinken de klanken van Bloodflowers zalvend door de verduisterde kamer. Als ik het goed heb, dan is het voor het eerst dat ik een cd (van The Cure) heb gekregen van mijn dochter. En dat allemaal omdat ik een supervader ben, wat natuurlijk ook zo is, hallo. De afbeelding van het cd-boekje vindt zij nogal eng, maar dat weerhield haar er niet van om dit kleinood voor mij te kopen en zelf in te pakken. Dat is toch lief. Bonus: ik had de cd ooit, maar dat was een kopie; is toch anders. Kortom, deze vader is een tevreden mens en heus niet alleen vanwege dat cadeautje. Je zult maar zo'n schat van een dochter hebben.

Overigens, over die verduistering, dat is alleen om het hier zo lang als mogelijk een beetje koel te houden. Oké, we zitten stijf op het noorden, maar dan nog. De huizen aan de overkant – en veel te dichtbij naar mijn zin – de auto's en de nogal groen-arme straat zelf zorgen voor flink wat warmteafgifte, zoals dat dan heet. Heet ja. Dat wordt het vanzelf. Dus dan zit je lekker op het kille noorden en dan nog knettert de weerkaatsing van het zuiden de kamer in. Het zal ook eens meezitten.

Er zoemt overigens weer een gedicht. Dat vliegt een dezer dagen ogenschijnlijk als vanzelf dit echoënde web in.

Nou, wat een leuterdeprietpraat. Ik dompel mij nog wat onder achter de gordijnen met de muziek precies luid genoeg om ook de rest van de overprikkelende omgeving buiten te sluiten.

#waanvandedag #bloodflowers #thecure #muziek #100DaysToOffload