Op de stoep zit een kat. Staart om de poten, kop in de zon, ogen een beetje toegeknepen. Geen enkele aandacht voor de banaliteiten die passeren. Fietsers, joggers, auto's. Ze kunnen er net zo goed niet zijn. Op nog geen dertig centimeter van de kat scharrelen twee duiven. Ik denk dat ze elkaar al jaren kennen en inmiddels weten de duiven dat de kat een overtuigd pacifist is. Of gewoon eentje die zelf wel uitmaakt of ie jaagt of niet. Misschien hebben de duiven de kat ooit het leven gered toen ie voor dood op straat lag, nog net aangetikt door een voorbijrazende scooter. De duiven sleepten hun besnorde collega naar een beschutte plek en gaven hem eten en drinken. Ze verzorgden de wonden en zo ontstond een levenslange vriendschap.

Ooit had ik vier katten, maar niet tegelijk. Drie was het matje. De kleinste en meest fragiele van het stel was tevens het meest onverschrokken. Ze sprong met schijt aan de zwaartekracht van het balkon naar het dak van de laagbouw eronder. Nietsvermoedende vogels, meestal duiven, hadden dan ineens een bloeddorstig monster in hun nek. Ik ben er vaak met een hoop moeite, vloekend en zuchtend achteraan gegaan om de dieren te verlossen van die vlijmscherpe tanden. Ze spartelde altijd tegen en was overduidelijk not amused wanneer ik haar in haar nekvel pakte. Logisch ook, het toppunt van ondermijning en gezichtsverlies voor haar, maar hè, ik heb liever geen slachtpartij tijdens mijn dienst. Ik dwong haar haar bek te openen door met twee vingers op haar kaken te drukken. Precies zoals ze soms een pilletje moest slikken. Bek openhouden, voorzichtig over haar hals aaien tot ze wel moest slikken. Ook dan konden blikken doden. Wat ik best begrijp. Ze was me er eentje, zo iel als ze was. De andere twee katten zaten erbij en keken ernaar. Om vervolgens een haal op hun neus te krijgen van de kleine opdonder. Vijf minuten later was iedereen alles weer vergeten en sliepen ze met z'n drieën tegen en over elkaar heen, een vertederend hoopje tevredenheid.

Op de stoep lopen de duiven een rondje om de kat. Die kijkt er eens naar, gaapt, rekt zich uit en rolt zich op zijn rug, zon erop en chillen maar.

#katzenjammer #waanvandedag #katten #duiven #stad #100DaysToOffload