Met bevende vingertjes, ik zeg je. Hoezo? Vanmiddag kwam mijn nieuwe tweedehands (of hoeveelstehands dan ook) laptopje binnen. Dus ik ben nogal verheugd. De volgende stap op mijn weg naar een leven met zo min mogelijk Google-gluurbuur. Want zo was het ook: ik heb dik zes jaar met een Chromebook rondgezeuld. Nah, zeulen is overdreven, het was (en is) een heel fijn apparaat. Licht, klein en ik heb er met heel veel gradueel plezier mijn beslommeringen op getypt, mijn werk ermee gedaan en allerlei andere digitale reut. Maar ja, een jaar geleden stopte de ondersteuning. Dat betekent: geen updates meer, dus na een tijdje merk je dat niet alles meer even veilig aanvoelt en bepaalde websites weigeren je gewoon als bezoeker met je verouderde software, opzouten!. Het is gewoon de oude en ranzige manier om je te dwingen tot de aanschaf van nieuwe troep. Het verdienmodel, zoals dat dan heet.

Geloof me, ik heb tot het uiterste gesparteld, allerlei trucs bedacht en geprobeerd en er zelfs mijn nog uitstekend werkende digi-diertje voor uit elkaar gehaald. Ja, zelfs opzettelijk kortsluiting gemaakt (sorry, de komende paar regels worden wat nerdy techneuterig) op het moederbord om zo het dichtgetimmerde BIOS open te breken en er een fijne Linuxinstallatie op te kunnen zetten. Maar nee, u kunt de boel opnaaien wat u wilt, deze prima hardware moet en zal de prullenbak in en gij zult een vers product kopen. En u mag niet langs AF. (Ook na de kortsluiting werkt het apparaat nog alsof er nooit iets is gebeurd, wonderlijk en tegelijk schrijnend toch: goed spul, kan vast nog jaren mee, maar het verdienmodel is zoals gezegd heilig.)

Ik ben uiteindelijk noodgedwongen op zoek gegaan naar een alternatief, want ik wil online net zo relatief veilig zijn als offline. Na veel zoeken, geduld en ongeduld, wikken en wegen, het uitermate bescheiden budget geteld en herteld, uiteindelijk de meest economisch en ecologisch verantwoorde keuze gemaakt: een gebruikte laptop van een in mijn ogen betrouwbaar merk waar ik jaren terug nog dagelijks het onderhoud voor deed, vertrouwd dus. Zonder besturingssysteem, zodat ik het beestje helemaal zelf aan kan kleden. Met uitsluitend privacy-vriendelijke software op basis van Ubuntu, de basis van gebruiksaardigheid, met alleen vrije software, alles ontwikkeld door mensen die er hun tijd, ziel en zaligheid in steken, zonder winstoogmerk of enig andere vorm van marketingstrategie; dingen maken die zo lang mogelijk meegaan, gratis en transparant.

Dus nu zit ik met kleine vierkante oogjes van het installeren, inrichten en configureren van mijn nieuwe oude laptop. Maar dan heb je ook wat. Voldoening bijvoorbeeld.

#google #linux #ubuntu #opensource #waanvandedag #laptop

Ik typ dit met de laptop op schoot. Precies waar het ding zijn naam aan heeft te danken. Maar ik zeg je, meestal doe ik dat dus niet. Simpel, omdat dat mijn ijverige computertje daarvoor te klein is. Dat schrijft niet lekker. Dan moet ik teveel met mijn kop naar voren gebogen zitten, pijn in den rug en den nek, gedoe, hou uit schei op. Nee, echt. Ik merk dat nu pas op, omdat ik nu de laptop van vrouwlief gebruik. En dat is een bad boy hoor! Uitstekend geschikt om op schoot te nemen, goede hoogte en alles. Al moet het ook weer niet te lang duren, want het gewicht wil ook wat, dus ik ga het, vermoed ik, kort houden. Misschien is dat maar beter ook, want als ik nu al dik tien zinnen lang een lulverhaaltje kan houden over een veredelde schoothond, dan kun je je afvragen waarom ik überhaupt de moeite heb genomen om hier in te loggen en u te vermoeien met een scherm vol met niks. Maar ja, na gisteren leek het mij beter om nu niet weer te beginnen over al die shit waar ik mij aan erger. In het kader van Nu Even Niet! zeg maar.

Het is ook iets raars, typen op andermans computerding. Alsof je na jaren en jaren op een andere gitaar gaat spelen. Zoiets. Of wanneer je je oude fietsrakkertje hebt ingeruild voor een nieuwe, of zoals dat gaat met nieuwe schoenen. Nou, u begrijpt mijn punt. Dus alleen daarom is het misschien beter om dan niet een ellenlang stuk te tikkerdetikken. Alles onwennig, groot, zwaar, vreemd. Brrr.

Misschien heb ik morgen weer de geest helderziend en kan ik u verblijden met wat verse zuurpruimerij of een lieflijk prozaïsch of treurniswekkend poëtisch geniaal werkje. Wie weet. Voor nu een zondags fijne avond nog.

#waanvandedag #laptop #computer #schrijven

U ziet het niet, maar ik zit nu dus op een eeuwenoude laptop te tikken. Of typen, kies maar wat het mooiste is. Het is echt een irritant ding, ook dat. Niet alle letters willen nog heel graag doen wat ik ze vertel te doen en de spatiebalk, zo letterloos als het maar zijn kan, is nog het meest recalcitrant. Tja. Ik doe het er maar even mee, al heb ik geen idee waarom in Godelieves naam. Dit ding heb ik namelijk alweer een poosje in der kast staan en ik heb er destijds eens Linux opgezet. Mint, voor de kenners. Het was ooit een Windows-geval. Ik denk dat de laatste versie Windows98 was. Nou, dan weet je het wel. Dat was hip toen ik nog een ICT-dude was. Dus minimaal duizend jaar geleden, als het niet meer is.

Maar goed, ik dacht, laat ik dat apparaat eens aanzetten, kijken wat het nog doet. Het is hilarisch. Kijk, alles werkt hoor, daar mag ik mezelf best een schouderklopje voor geven, maar dat is dan ook alles. Het toetsenbord heeft dus kuren. En de harde schijf die erin zit moet blijkbaar enorm z'n best doen om de boel nog een beetje in het gareel te houden. De fan trekt het nauwelijks, al dat gezwoeg. Die blaast zichzelf nog uit, strak. Zul je zien. En dat terwijl het echt allemaal niet al te ingewikkeld zou moeten zijn, zeker niet met een relatief lichtgewicht als Linux Mint erop. Trouwens heel lief, want ondertussen installeert het helemaal uit zichzelf de veiligste updates.

Maar ja. Misschien komt het ding nog eens van pas als echt de nood aan de man is. Wat ik overigens een heel gekke uitdrukking vind. Past wel een beetje in de patriarchale tijd waaruit dit rammelbeestje stamt.

Waarom ik u, mijn tere lezertjes, lastig val met dit soort onbenullige tech-prietpraat? Ja, hallo, hoe moet ik dat weten? Ik typ, u leest. Daar kan ik verder helemaal niets aan doen, buiten mijn macht, en dat soort dingen.

Okeej, bij gebrek aan de mogelijkheid tot een streepje op de e en omdat ik nu eens flink alles spaties en andere ontbrekende letters moet zien te vinden en toevoegen opdat uw leesbederf enigszins pleziert, laat ik het hier maar even bij. Adios en tot laters!

#linux #mint #laptop #tech #waanvandag