Met bevende vingertjes, ik zeg je. Hoezo? Vanmiddag kwam mijn nieuwe tweedehands (of hoeveelstehands dan ook) laptopje binnen. Dus ik ben nogal verheugd. De volgende stap op mijn weg naar een leven met zo min mogelijk Google-gluurbuur. Want zo was het ook: ik heb dik zes jaar met een Chromebook rondgezeuld. Nah, zeulen is overdreven, het was (en is) een heel fijn apparaat. Licht, klein en ik heb er met heel veel gradueel plezier mijn beslommeringen op getypt, mijn werk ermee gedaan en allerlei andere digitale reut. Maar ja, een jaar geleden stopte de ondersteuning. Dat betekent: geen updates meer, dus na een tijdje merk je dat niet alles meer even veilig aanvoelt en bepaalde websites weigeren je gewoon als bezoeker met je verouderde software, opzouten!. Het is gewoon de oude en ranzige manier om je te dwingen tot de aanschaf van nieuwe troep. Het verdienmodel, zoals dat dan heet.

Geloof me, ik heb tot het uiterste gesparteld, allerlei trucs bedacht en geprobeerd en er zelfs mijn nog uitstekend werkende digi-diertje voor uit elkaar gehaald. Ja, zelfs opzettelijk kortsluiting gemaakt (sorry, de komende paar regels worden wat nerdy techneuterig) op het moederbord om zo het dichtgetimmerde BIOS open te breken en er een fijne Linuxinstallatie op te kunnen zetten. Maar nee, u kunt de boel opnaaien wat u wilt, deze prima hardware moet en zal de prullenbak in en gij zult een vers product kopen. En u mag niet langs AF. (Ook na de kortsluiting werkt het apparaat nog alsof er nooit iets is gebeurd, wonderlijk en tegelijk schrijnend toch: goed spul, kan vast nog jaren mee, maar het verdienmodel is zoals gezegd heilig.)

Ik ben uiteindelijk noodgedwongen op zoek gegaan naar een alternatief, want ik wil online net zo relatief veilig zijn als offline. Na veel zoeken, geduld en ongeduld, wikken en wegen, het uitermate bescheiden budget geteld en herteld, uiteindelijk de meest economisch en ecologisch verantwoorde keuze gemaakt: een gebruikte laptop van een in mijn ogen betrouwbaar merk waar ik jaren terug nog dagelijks het onderhoud voor deed, vertrouwd dus. Zonder besturingssysteem, zodat ik het beestje helemaal zelf aan kan kleden. Met uitsluitend privacy-vriendelijke software op basis van Ubuntu, de basis van gebruiksaardigheid, met alleen vrije software, alles ontwikkeld door mensen die er hun tijd, ziel en zaligheid in steken, zonder winstoogmerk of enig andere vorm van marketingstrategie; dingen maken die zo lang mogelijk meegaan, gratis en transparant.

Dus nu zit ik met kleine vierkante oogjes van het installeren, inrichten en configureren van mijn nieuwe oude laptop. Maar dan heb je ook wat. Voldoening bijvoorbeeld.

#google #linux #ubuntu #opensource #waanvandedag #laptop

Als eerste: het was gisteren niet mijn bedoeling dat er kort na het eerste jubelbericht nog eentje achteraan werd gestuurd (agenda). Het is geen ramp, oké, maar u zou het kunnen opvatten als drammerig gedoe. En dat is nu precies het laatste wat ik wil. Dus pas als al het andere is geweest. Echt als laatste dus. Maar goed, inschattingsfoutje mijnerzijds, het kan zomaar gebeuren. Komt omdat ik na nu alweer zowat een jaar op dit fijne platform van write.as toch nog zo af en toe tegen een leermoment aanloop. Terwijl ik verder dus helemaal niets met leer heb. Kun je nagaan. Het grote voordeel is dat u nu weet dat de agenda hier online en hartstikke up to date te vinden is.

Alle sufkoppigheid op een bonenstaak, het was een enerverend dagje vandaag. Eerst gezellig (ja, dat was het echt – dank jullie lieve collega's) aan de slag in de boekhandel, daarna door naar onze oefenruimte. Eindelijk een begin gemaakt met het spelen voor de vuist weg, wat dan over een poosje moet gaan uitmonden in een fijn moppie muziek en beeld. Het was erg leuk om vooral te improviseren. We hadden onszelf als extra uitdaging verplicht om enigszins andere instrumenten dan we gewend zijn te gebruiken en ook zo minimaal mogelijk. De ultieme manier om jezelf te dwingen tot andere muzikale uitspattingen. Een geslaagd eerste experiment met bruikbaar materiaal om op verder te borduren.

Heb ik nog meer te keuvelen? Altijd. Zo heb ik vanavond en de weken hiervoor weer wat stappen heb gezet om Google zo veel als mogelijk uit mijn leven te slopen. Zoals ik al lang geleden verkondigde: ik wil voor mijn eigen gemoedsrust – en omdat het ook best interessant is om nieuwe routes te verkennen – proberen om veel van wat riekt naar meegluren en privacyschending de nek om te draaien. Daarbij wil ik ook het ongrijpbare gevoel van veilig digitaal leven in het algemeen enigszins (be)grijpbaar maken. Ofwel, weg met de grote, schijt aan alles hebbende data-reuzen zoals Google, Facebook (WhatsApp, Instagram) en Twitter. Dat gaat best aardig. Al zal het nooit helemaal lukken, daarvoor zijn deze monsters al te groot en doorvoed door ons allen. Toch, ik vind het idee wel prettig om deze toonbeelden van brute kapitalistische grootheidswaan en alles wat staat voor waar ik principieel moeite mee heb, uit mijn bestaan te weren. Ik benader het als zonwering. Het laat altijd wel wat door, maar het is aangenamer dan vol tegen de zon in kijken en verblind worden.

Nou, ik ben wel klaar met de dag. Ik ga nachtkijken. Doei!

#waanvandedag #ontgoogle #data #facebook #google #privacy #mankes #muziek #beeld