Er zijn allerlei halfbakken dingen die door mijn hoofd spelen. Zoals kinderen die gillen op straat, gewoon omdat ze dat nu eenmaal doen als ze spelen. Gillen. Heel hard en heel lang. Tot ze zich er op een gegeven moment te groot voor voelen, maar dat duurt oorverdovend lang.

Hier aan de overkant hebben we sinds enige tijd iemand die, zo lijkt het, voor z'n plezier buiten voor zijn deur oeverloos met een schuurmachine bezig is. Dat giert dan een uur of wat bijna onafgebroken door. Soms vliegt er een plaatje hout dat ie aan het schuren is door de straat. Wees dan maar blij dat je daar niet net voorbij loopt. Oké, wil je ook niet, want dat geluid wil niet van nog dichterbij horen. Het wisselt wel de eindeloze stroom bouwgeluiden van ietsjes verderop af, vooruit.

In de supermarkt maakte ik de man achter de zelfscankassa heel erg blij toen ik uit overwegingen van sociaal smeermiddel opmerkte dat ik de nieuwe handscanners een grote verbetering vond. Hij sprong bijna letterlijk een gat in de lucht en benadrukte dat hij dat niet vaak genoeg kon horen. Van zoveel oprecht enthousiasme word ik dan weer een beetje vrolijk.

Nu ik toch fijn wat aan het heen en weer springen ben, lees dit uitstekende artikel van Jelmer Mommers (De Correspondent). Een heldere duiding van hoe het één naadloos met het ander samenhangt.

Verder was het vandaag een dag vol creatief zijn met beeld, muziek en poëzie. Foto en video om precies te zijn. We gaan ons samen met schrijver/dichter Sholeh Rezazadeh (we werkten al vaker samen) op haar initiatief aanmelden voor een interessant literatuurfestival. We maken samen een nieuw verhaal met gedichten en muziek. Nou, nog lekker vaag, maar veel duidelijker kan ik het nu even niet maken. We zijn er in ieder geval gezellig mee bezig. Hopelijk valt de keuze (ook) op onze inzending en kunnen we het verder uitwerken en live uitvoeren. Dan kun je het zelf ervaren. Maar, het is dus nog even afwachten. En zo niet, dan toch. Denken we. Ergens, ooit.

Hatsjikee, uitgeprutteld. Het snaveltje gaat toe en de oogjes dicht. Dan voldoe ik in elk geval aan de randvoorwaarden van de slaap.

#waanvandedag #decorrespondent #literatuur #muziek #kunst #poetry #100DaysToOffload