Gewoon even los van alles hoor, maar wat zijn de meeste politici toch ongelooflijk dom. En dat al die hersenlozen dan veelal ook nog samenklonteren in dezelfde partij. Je verwacht het niet, hè?

Ach ja, de mensjes en hun verzonnen speeltjes. Ik blijf mij erover verbazen en boos maken. Niet heel handig, want het is een gebed zonder eind. Daarom doe ik op dit moment ook een uiterste poging om mezelf en u niet verder mentaal uit te wonen door opnieuw een tirade te beginnen. Maar, fukkeduk, dat valt nog helemaal niet mee, ik zeg je.

Iets anders dan. Tragiek bijvoorbeeld (hoewel dat net zo goed geldt voor al het bovenstaande). Een meisje van 13 dat tot drie keer toe vergeefs een poging waagt om 113 te bellen. Net als ik denken de meeste mensen dat je dan dus gewoon net als 112 alleen die drie cijfers hoeft te touchscreenen – of indrukken, mag gelukkig ook nog steeds. Maar nee. 113 is een 0900-nummer. Dus dan wordt het 0900-0113. Dat is nogal cru als je in psychische nood verkeert. Meestal denk je dan niet erg logisch na. 'Oh kut, ik wil dood, maar wacht eens, ik bel 113. Hoewel, nee, daar was iets mee, hm, pomtipom... Oh ja!' We zullen het nooit zeker weten, maar er was een kans geweest dat dit meisje, en ongetwijfeld velen met haar, nog had geleefd als 113 ook gewoon echt 113 zou zijn. Tja, dan is die vicieuze cirkel toch weer rond, want er moeten blijkbaar eerst Kamervragen worden gesteld aan een – mag ik even chargeren? dank u! – niet toerekeningsvatbare minister om hier verandering in aan te brengen. Terwijl elk weldenkend mens, de paar die er heus wel zijn, niet zou hebben gewacht tot er vele kalveren waren verdronken in die ellendig diepe put. De put dempen met dood vee. Klinkt als een neo-liberale oplossing:'Lekker efficient, lullo! En we gaan weer door met het gevecht tegen de klimaatrakkers en hun stikstoffobie. Hup kerel, wijntje achterover, smeertoastje erin en recht zo die gaat, hahaha!'

Of het treurige verhaal van de jongen (15) die vorige week ook een einde maakte aan zijn leven. Zijn familie had geen uitvaartverzekering en er werd via een goede vriend een inzamelactie gehouden. Dat was mooi, in no-time was er voldoende geld bij elkaar. Totdat een volslagen idioot er doodleuk mee vandoor ging. Iets met de één z'n dood – geloof je toch niet, hoe ziek ben je dan? Een tweede inzameling bracht in ieder geval opnieuw voldoende geld op voor een passend afscheid. Schrale troost, dat ook.

Politiek en zelfmoord. En dan moet volgens Schopenhauer het ergste nog komen. Ik kijk er enorm naar uit.

#politiek #suicide #113 #waanvandedag

Een paar weken geleden deed ik waar al een een poosje over aan het nadenken was. De sloopkogel is nu dan eindelijk door de kerk: ik ben voor de tweede keer in mijn leven lid van een politieke partij.

De eerste keer kreeg de SP mij zover. Het was de tijd van alles NEE en overal op tegen. Tomatenpureehosanna. Na een jaar of twee vond ik het genoeg. Het viel me allemaal een beetje tegen en het was mij te behoudend en teveel van hetzelfde. Einde lidmaatschap. Omdat er verder geen partij was waar ik nou echt een lekker gevoel bij had, heb ik het zo gelaten. Een paar keer heb ik helemaal niet gestemd. Dat klinkt alsnog als iets actiefs, niet stemmen. Ik had nergens het gevoel dat het ertoe deed, dat er ook maar een beweging was die mij vertegenwoordigde en dat politiek sowieso een hoop stierenpoep was. Nou ja, dat is het ook, nog steeds. Maar ja, blijkbaar is het nu eenmaal het enige instituut dat nog enige invloed heeft, ondanks het dansen naar de pijpen van de multinationals.

Los hiervan, nu, na jaren stabiel stemmingsgedrag mijnerzijds, was de tijd ook daar om er een lidmaatschap aan te verbinden. Niet omdat ik per se ergens bij wil horen. U kent mij, liever hoor ik nergens bij. Ik krijg het doorgaans nog benauwder dan ik het normaal al heb van dat hele hokjesgedoe en groepsgebeuren. Ik vermoed dat ik weer in een fase zit dat ik iets wil doen met mijn onvrede over alles; noem het voor de eenvoud maar 'het systeem'. Fuk het systeem grote tijd. Maar dan wel met een onderbouwende en opbouwende achterliggende gedachtenspinnerij. Niet zomaar alles naar de klote. Dat kan altijd nog – prima achterdeurtje hoor.

Over actief gesproken. Vandaag ben ik naar een partijbijeenkomst geweest. Mijn eerste ooit, ook dat. Ik kan er een heel verhaal over houden, over alles wat ik er van vind en er over te zeuren heb. Want geloof mij maar dat het nergens perfect is. Dat had ik ook niet verwacht. Maar wat ik wel hoopte, was dat ik voor nu de juiste keuze heb gemaakt. En ondanks dat ik niet veel heb met het woordje hoop: deze hoop lijkt mij te doen opleven. Mooi toch. Nou, dan is de stap naar een glorieuze politieke carrière nagenoeg nihil. Waarom ook niet? Daarom. Partij voor de Dieren. Omdat wanneer je goed bent voor je mededier dat zonder omwegen goed is voor je leefomgeving en jezelf. Zo eenvoudig is het, gekkie.

#politiek #waanvandedag #pvdd

Nou, op de valreep: hieperdepiep voor Cora. U weet wel, onze uiterst incapabele minister van Infrastructuur en Waterstaat. Ze is vandaag jarig, de schat, wat een feest.

De kers op de verjaardagstaart hadden we vanochtend al toen ze stellig ageerde tegen de uitkomsten van een onderzoek naar het oplossen van het file-probleem in ons stankrijke landje. Een samenwerkingsverband tussen RAI Vereniging, ANWB, NS, Transport en Logistiek Nederland, Koninklijk Nederlands Vervoer, de Fietsersbond en Rover boden mevrouw van Nieuwenhuizen hun plan aan waarin onder andere werd gesproken over rekeningrijden. Ze had net haar mond vol slagroomgebak en een kopje koffie in haar handen. Timing is tenslotte alles. Rekeningrijden is voor haar zoiets als een vegetariër verplicht naar legbatterijkippen te laten kijken. Ondraaglijk pijnlijk. Ondanks dat 'haar' achterban en die van coalitievriendje CDA inmiddels voor de helft overstag is (onderzoek eerder dit jaar) en met hun eencellige brein snapt dat een dergelijke oplossing een serieuze optie moet zijn. Echter, feestvarken Cora says No.

Later vandaag, tijdens het koekje bij de thee, kregen we er een likeurtje bij. De kwestie Lelystad Airport. Als daar vanaf 2020 de vakantievluchten gaan landen en stijgen, dan heeft dat op z'n zachtst gezegd nogal desastreuze gevolgen voor het ietsiepietsiebeetje gecultiveerde natuur die we nog hebben. Mevrouw Cora heeft daar geen moeite mee. Zij is van de partij voor meer beton, meer asfalt, meer blik en nog meer woekerwinst voor het ene koketterende procentje, dus echt verbazen doet het niet. Zij omschrijft het als “we hebben er een probleem bij”. En niet het verdwijnen van diersoorten en groen is het probleem, maar al die types die zich daar druk om maken. Waaronder zowaar de andere regeervrindjes van het bedplassende D66-gilde en de vroomgroene CU.

Tja. Het is dat ik haar nog een fijn glaasje bubbels en een blokje van het een of ander gun op haar feestdag. Daarom steek ik pas om één minuut over twaalf vannacht mijn middelvinger naar haar op met daarbij de wijze woorden van mijn goede vriend jd: “you can blow it out you arse!”

#waanvandedag #politiek #lelystad #rekeningrijden

Je kunt op de trefwoorden (hashtags) hieronder klikken om alle schrijfwaar per categorie te zien of gebruik het zoekveld (dank #DuckDuckGo!).

#gedicht #proza #waanvandedag #muziek #beeld #archief #paraciteren #verspreekwoorden #korteverhalen #politiek #radio