Zakdoekje leggen
De niesdagen volgen elkaar de afgelopen tijd snel op. Dat is op z'n minst nogal irritant. Voordeel is dat het vandaag een dag van nul afspraken buitenshuis is en de aanblik buiten sowieso gezellig meesnottert. Soms valt het leven dus best mee.
Gisteren in de trein zat er een vrij jonge jongen tegenover mij. Zowaar met een boek. We kruisten onderweg onderzoekende blikken: wat lees jij? Zijn boek was er eentje uit de categorie fantasy. Daar kon dat van mij niet tegenop, want ik lees op dit moment Homo Deus van Harari (wederom een knap staaltje leesbare wetenschap). Naast de jongen zat een midden-twintiger. Net afgestudeerd, want tot grote schrik moest nu de treinreis worden betaald en moesten er nog allerlei andere dingen ineens worden geregeld. Naast mij zat het evenbeeld. Ze kenden elkaar hoorbaar van de studie en ik vrees de bijbehorende brallende studentenvereniging. Hun taalgebruik doorspekt met loze kreten, holle frasen en betekenisloze klanken vond ik nogal verontrustend. Het ging maar door en helemaal nergens over. Ja, dingen als Het Bestuur, De Groep, De Club, Een Meet Up, To Do Lijstjes, Vrijmibo's, Feestje hier, Misbruikje daar. Het viel alleen heel even stil toen er zomaar uit het gebrabbel een ziek familielid opborrelde. Toen had het heel even echt ergens over kunnen gaan. Maar nee, deze kans werd om zeep geholpen door de opmerking dat diegene nu waarschijnlijk niet kan investeren in een Start Up van deze of gene. Heel jammer natuurlijk, maar ja, “gezondheid is gewoon ook wel iets belangrijks, dus dan is het even niet anders.” Daarna konden ze tot beider opluchting weer verder met hun niksigheid en oeverloze kutleventjes.
Aan de andere kant van het gangpad zaten drie wat oudere tieners. Ze hadden het erg leuk samen, waren lekker druk en enthousiast en kirden dat het een lieve lust was in het overtreffen van het zo veel mogelijk bijvoeglijk gebruik van kanker-dit en kanker-dat.
Alle gezellige prikkels bij elkaar viel het nog niet mee om mij te concentreren op wat Harari mij had te vertellen.
Zoals gezegd, soms valt het leven best mee. Vooral als ik niet naar buiten hoef, de gordijnen dicht kan laten, de mensheid vervloekend en mezelf drogerend met bekers gemberthee en rijstwafels.