Kijk, ergens met veel plezier werken en dan moeten stoppen, omdat het in Uitzendland nu eenmaal zo is bepaald, dat is jammer. Zelfs als je dat van tevoren weet. Ergens hoop je (ik) toch dat als het van beide kanten gezellig is, dat je dan misschien wel kunt blijven. Maar nee. Zo gaat dat niet volgens de regels der uitzendbranche. So be it, ermee dealen, vooruit, ik kan het, heus, get over it, hoelangishetnugeledenhallozeg!

Een voordeel van ergens afscheid nemen is dan wel weer, tenminste, als de mensen wederzijds blij met je zijn, dat je dan een cadeautje krijgt. Het allerfijnst is wanneer je meerdere cadeautjes krijgt verspreid over, laat ik eens wat noemen, drie maanden. Dan bof je en daar is niets van overdreven.

Vandaag trapte ik voor mijn wekelijkse vrijwilligersbijdrage aan de samenleving stevig op de pedaaltjes en fietste met een stevige zijwind – maar ook met een werkelijk adembenemende koperen zonsopgang met buien in de verte, voor mij – naar mijn lieverds op IJburg. Iets waar ik elke keer oprecht naar uitkijk. En dan is het natuurlijk een extra dikke verrassing wanneer je zomaar ineens een mooi ingepakt pakketje in je handen krijgt. Want ja, ik heb in oktober een officieel document met daarop een aankondiging van pakjetegoed gekregen, dat ligt ook hier in mijn speciale kast met dingetjes, dangetjes, administratie en anders belangrijks, maar echt enorm onthouden heb ik dat niet. Tot vandaag.

Ik ben nu een mooie film rijker. Uitgekozen met liefde en aandacht, dat weet ik zeker. Ik kijk er naar uit om binnenkort op de bank te ploffen met mijn lieflijke deerne en ons visueel te laten verwennen. Dat klinkt nogal als sub-erotische soft-porno, maar gelooft u mij op mijn donkerblauwe oogjes: het is uitermate onschuldig en tevens geestverruimend vermaak. Mijn dank is alvast groot, dat staat als een meeuw op een paal boven eendengesnater.

Goed, film dus. Lekker kijken. Op het juiste moment, ergo nog even geduld, maar die kunst beoefen ik over het algemeen met verve. Of zonder verve, maar met kwast. Een rare kwast, dat dan weer wel. Misschien eentje zonder t. Een kwas. Ja joh, anders wordt het allemaal wel heel pruttiepruttie en blabla. Daarom. Brei er maar een eind aan.

#waanvandedag #film #vrijwilliger #cadeau #uitzendwerk #afscheid