En zo vermaken we ons in deze coronese tijden prima. Gisteren gezellig wat administratief geloei (hallo inkomstenbelasting) en twee vers geschreven gedichten ingezonden voor de festivalbundel die eind mei in Haarlem wordt gepresenteerd tijdens een poëziefestival. Tenminste, als we tegen die tijd weer in bosjes rond mogen waren over deze planeet. Zo niet, dan zal er waarschijnlijk een online festival worden gehouden. Geen idee in welke vorm, we gaan het allemaal wel meemaken. Ik houd u op de hoogtevrees.

Het blauwe bolletje met stukjes land dat boven het water uitfloept draait haar rondjes, zweeft in ovale cirkels en weet zelf ook niet wat het meemaakt. Ineens is de lucht schoner en het water frisser. Oh wacht, de mensjes hebben weer eens een crisis, tja, dan gebeurt dat. Eens in de zoveel tijd trekt de smog op. Helaas leren ze er maar weinig van en stoten ze zodra het weer kan het liefst drievoudige hoeveelheden uit. Alsof ze moeten compenseren. Nou ja, ze weten blijkbaar niet beter.

Door de dagen heen lees ik zowel opbeurende als schokkende berichten. Daklozen die nergens terecht kunnen, asielzoekers worden weggestuurd, hulpbehoevenden hebben het nog zwaarder en dat afgewisseld met terechte erkenning voor de cruciale beroepen die (onder)betaald en/of vrijwillig worden uitgeoefend. Tel daar bij op dat er juist nu een geweldige kans is om de hele bliksemse boel over een andere boeg te gooien. Excuseert u mij dat ik vrees dat het over een tijdje gewoon weer gaat over zo snel mogelijk terug naar waar we waren gebleven en van daaruit nog meer, meer en meer. Oké, ik val hard en diep in herhaling.

Op persoonlijk economisch vlak knijp ik in mijn handjes dat mijn kleine, maar broodnodige contract per 1 april alsnog in zal gaan, ondanks dat er allerminst zekerheid is op werk. Dan heb je een werkgever met lef, vertrouwen en een wir schaffen das attidude de merde. Daar kunnen alle zogenaamd grote ketens die massaal de flexwerkers en vogelvrije freelancers de deur wijzen een net zo grote dikke vette punt aan zuigen. Iemand merkte het al terecht op: in crises leer je de ware aard van een mens kennen.

Morgen begint de lente.

#lente #economie #corona #waanvandedag #werk #wirschaffendas