Als eerste: het was gisteren niet mijn bedoeling dat er kort na het eerste jubelbericht nog eentje achteraan werd gestuurd (agenda). Het is geen ramp, oké, maar u zou het kunnen opvatten als drammerig gedoe. En dat is nu precies het laatste wat ik wil. Dus pas als al het andere is geweest. Echt als laatste dus. Maar goed, inschattingsfoutje mijnerzijds, het kan zomaar gebeuren. Komt omdat ik na nu alweer zowat een jaar op dit fijne platform van write.as toch nog zo af en toe tegen een leermoment aanloop. Terwijl ik verder dus helemaal niets met leer heb. Kun je nagaan. Het grote voordeel is dat u nu weet dat de agenda hier online en hartstikke up to date te vinden is.

Alle sufkoppigheid op een bonenstaak, het was een enerverend dagje vandaag. Eerst gezellig (ja, dat was het echt – dank jullie lieve collega's) aan de slag in de boekhandel, daarna door naar onze oefenruimte. Eindelijk een begin gemaakt met het spelen voor de vuist weg, wat dan over een poosje moet gaan uitmonden in een fijn moppie muziek en beeld. Het was erg leuk om vooral te improviseren. We hadden onszelf als extra uitdaging verplicht om enigszins andere instrumenten dan we gewend zijn te gebruiken en ook zo minimaal mogelijk. De ultieme manier om jezelf te dwingen tot andere muzikale uitspattingen. Een geslaagd eerste experiment met bruikbaar materiaal om op verder te borduren.

Heb ik nog meer te keuvelen? Altijd. Zo heb ik vanavond en de weken hiervoor weer wat stappen heb gezet om Google zo veel als mogelijk uit mijn leven te slopen. Zoals ik al lang geleden verkondigde: ik wil voor mijn eigen gemoedsrust – en omdat het ook best interessant is om nieuwe routes te verkennen – proberen om veel van wat riekt naar meegluren en privacyschending de nek om te draaien. Daarbij wil ik ook het ongrijpbare gevoel van veilig digitaal leven in het algemeen enigszins (be)grijpbaar maken. Ofwel, weg met de grote, schijt aan alles hebbende data-reuzen zoals Google, Facebook (WhatsApp, Instagram) en Twitter. Dat gaat best aardig. Al zal het nooit helemaal lukken, daarvoor zijn deze monsters al te groot en doorvoed door ons allen. Toch, ik vind het idee wel prettig om deze toonbeelden van brute kapitalistische grootheidswaan en alles wat staat voor waar ik principieel moeite mee heb, uit mijn bestaan te weren. Ik benader het als zonwering. Het laat altijd wel wat door, maar het is aangenamer dan vol tegen de zon in kijken en verblind worden.

Nou, ik ben wel klaar met de dag. Ik ga nachtkijken. Doei!

#waanvandedag #ontgoogle #data #facebook #google #privacy #mankes #muziek #beeld

U moet begrijpen dat het niet altijd heel feestelijk is te leven met een hersenloos deel in mijn hoofd. Het deel dat aan de lopende band flauwe opmerkingen maakt over de meest uiteenlopende dingen. Het deel ook dat continue verbanden legt – zoals nu, excuseert u mij – zonder ook maar enige BHV-kennis te hebben.

Zo las ik dat ons aller hel der hellen Facebook en Instagram nu foto's gaat filteren die (al te extreme) afvalmethoden, afvalproducten en andere marketinggeile dunne shit willen aanprijzen. Er wordt zijdelings heel schattig gesproken over influencers die deze troep met hun neptronies een duimpje of hartje geven. Alleen al het woord influencer is ziekmakend: een onschuldige term voor mensen die zelf geen ziel hebben en zich rijk promoten over de tere rug van de kneedbare hersentjes van onze oogappeltjes. Dealers zijn het. En u, ik, het gepeupel en gedreutel, wij zijn de hongerige junks op zoek naar voedsel dat ons doet vermageren. In zekere zin is het waar, want ons hersenvolume zal zeker niet toenemen naarmate we meer verzanden in de anti sociale media-drift.

Nou, hoe dan ook, het eerste wat mijn oeverloos grappig bedoelende breintje mij visualiseerde bij de woorden afvalmethoden en afvalproducten? Containers, prullenbakken en dergelijke wegwerpmaatschappij. En oké, in deze context van dagelijkse marketingpijn vond ik dat best een beetje grappig. Waarvoor, opnieuw, mijn oprechte excuses.

#waanvandedag #facebook #instagram #marketing #influencer