Ik ga het heel kort houden. Langzaam kruipen de zenuwen door mijn lichaam. Of beter: speelspanning. Vanmiddag ga ik sinds heel lange tijd weer alleen het podium op. Een set van twintig minuten. Mocht je heel last minute nog iets om handen willen hebben: je moet in Driebergen zijn bij De Cultuurhoek. En kun je niet, geen ramp. Er volgen meer optredens in Nederland en omgeving.

Ondertussen heb ik vorige week een video online gezet van het nieuwe nummer Tiny Walls of Gold. Dus mocht je vanmiddag niet naar Driebergen kunnen, dan heb je toch iets om jezelf mee te vermaken. Ik help mijn trouwe fans graag aan een nuttige dagbesteding. Dikke tip: zorg dat je de bas goed kunt horen, want daar leunt het nummer op.

Wil je nooit meer achter deze heerlijk feiten aanlopen, meld je dan aan voor mijn onregelmatige nieuwsbrief. Je kunt door hier te tikken of te klikken alvast die van afgelopen week lezen. Dan heb je een idee.

Goed. Tot gauw weer.

The Weak And The Strong – Tiny Walls of Gold [official video] from The Weak And The Strong on Vimeo.

#muziek

Met enige vertraging, maar daarom niet minder opgetogen, deel ik met liefde ook hier onze laatste video uit de 44 Next Door-reeks. Je hebt 'm misschien al via onze 'socials' voorbij zien komen en zo niet: Falling. Een bijzonder nummer. Begint als aardig deuntje, maar dan zo halverwege gebeurt er van alles wat je waarschijnlijk niet verwacht. Een geslaagd experiment, als ik zo vrij mag zijn.

Goed, dan heb je die alvast in de tas. Rest mij verder nog te melden dat we afgelopen zaterdag een bijzonder prettig optreden hadden, inclusief alles eromheen, in Leiden. 'Resistor' was, in goed Nederlands, the place to be. Fijne plek, fijne mensen. Ook daarvan is her en der wat beeldmateriaal te vinden en misschien volgt er binnenkort zelfs nog een video. Dan weet ik u te vinden.

En nu weer door met al het dagelijks gepruttel en dergelijke perikelen. Een verhuizing komt bijvoorbeeld nooit alleen, die sleurt nog een hele reeks aan oh ja, dit nog en ja natuurlijk ook dat, en wacht nee, jawel, hier moet ook nog iets... ach, jeetje, moeten we daar nou ook nog wat mee joh? met zich mee. Lekker bezig, kortom.

Adieu en tot spoedig.

#waanvandedag #muziek

Het laatste schrijven stamt nog uit de tijd van het oude huis. Niet dat het nieuwe huis nou zo nieuw is, want net zo oud, zelfde bouwjaar, maar u snapt het. Inmiddels vliegt de secondewijzer door en wonen we hier op de kop af twee weken. Ja mensen, zo rap gaat dat. Had je mij anderhalve maand terug gezegd dat dit de situatie zou zijn, dan had ik je ongelovig toegelachen. Gekkie. Maar nu, talloze karretjes vol dozen en ander opbindspul later, inclusief drie ritjes in het gehuurde verhuisbusje en een fijne verhuisploeg, zitten we hier. Met sinds vandaag dan eindelijk de gordijnen waar we ze voor hadden bedacht (dank je wel Frans!). Moet niet gekker worden. Wat makkelijk kan, want er is nog veel te doen. Nasleep noemen ze dat. Aan de andere kant kan het zomaar zijn dat we over een week of twee drie ineens beseffen dat alles toch echt is gedaan en op z'n plek staat, hangt of ligt.

Over busjes gesproken. Dat ding was dus exact hetzelfde vehikel waar we vijf jaar terug onze eerste Scandinavische tour mee deden. Ik herkende het kenteken. Spontaan kreeg ik zin in een nieuw avontuur. Spullen in die rakker en van optreden naar optreden trekken. Nou ja, het komt er vast wel weer eens van. Nu eerst de dingen maar eens op een rijtje krijgen en nieuwe routines inslijten. Want dat is ook een dingetje hoor. Zo georganiseerd als ik over het algemeen ben, zo warrig ben ik nu. Zelfs woorden gooi ik met gemak door elkaar of ik weet ze gewoon even niet meer. Sleutels kwijt, fiets niet op slot, verkeerde afslag naar huis vanaf het station. Ik ben gewoon kapotmoe en waggel rond als een kip zonder banaan. Ziet u wel. Geef het nog even tijd, jochie, het komt vanzelf allemaal wel weer. Rust een beetje uit, dat helpt. Ach ja. Over een week of twee zitten we een lang weekend op onze billetjes in het huisje in Wageningen. Dat hadden we al geboekt voordat we wisten dat we van huis zouden wisselen en stiekem komt het nu als geroepen. Verplicht een paar dagen niets doen. Lezen, wandelen, voor ons uit staren, een spelletje doen. Praten over wat er was, wat er is en wat vermoedelijk komen gaat.

Tussen alle perikelen door deden we nog twee heel uiteenlopende optredens. Afgelopen zondag maakten we deel uit van wat je gerust een vrolijke chaos aan bands kon noemen. In Q-Factory, de plek waar we normaal onze repetities hebben, vond het Q and A Showcase Festival plaats. Ofwel: 99 bands speelden volgens een strak blokkenschema met de oefenruimtedeur open. Dat gaf een hoop kabaal. En toch hebben we meegezwommen, vol overtuiging gedaan wat we doen. Een bijzondere ervaring. Van een heel andere orde was het optreden eergisteren in Enschede. Het Cultureel Vulpunt Tankstation deden we voor de derde keer aan en het was gewoon heel fijn daar weer te mogen spelen. Vol erin, zoals we dat nu eenmaal doen. Gelooft u mij: je had er eigenlijk wel bij willen zijn. Intens, emotioneel, theatraal, noisy. Mooie respons ook. En wat te denken van iemand die na het optreden zonder al te veel woorden een tekening aanbiedt die tijdens het optreden is gemaakt. Da's gewoon tof.

Goed. Wat er ook was, was ons voornemen elke week een nummer van de 44 Next Door-sessie te plaatsen. Nou, daar kwam, niet geheel verwonderlijk, toch even iets tussen. Gisterenavond hebben we de draad weer opgepakt en ik deel ons meest recente pareltje uit die sessie met liefde ook hier. Kill the Birds, de titeltrack van ons album uit 2015. Een beste live-versie, als ik zo vrij mag zijn. Enjoy.

#waanvandedag #muziek

Terwijl de partner in crime op dit moment de grachten onveilig maakt, heb ik mooi even de tijd om terug te kijken op de week die is geweest. In chrono-onlogische volgorde, vermoedelijk.

Zojuist terug van de dagelijkse boodschappenronde en daarvoor na bijna een jaar weer eens bijgepraat met een lieve vriendin. Omdat ik nog een beetje in geboortedagstemming was een mooie gelegenheid om nu eindelijk haar eens te trakteren op thee en koffie. Normaal krijg ik daar de kans niet voor. Ze heeft zo haar slinkse manieren om de rekening op te eisen voor ik de kans ertoe krijg. Nou, deze keer mooi niet, ha.

Over jaarringen gesproken – het is allang geen nieuws meer dat ik er gisteren weer eentje bij heb gekregen. Om dat te vieren deden we het rustig aan in en rond het huis – onze wijk in oost – met dochterlief in ons gezelschap. Een fijn dagje alles bij elkaar. En ik ben weer schandalig verwend ook. Een greep uit al het moois: cd's, boeken, make-up (met lede ogen zag de p.i.c. haar voorraad met elk optreden afnemen, dus die dacht: da's een leuk cadeautje, met eigen bijpassende tas) en een handbeschilderd t-shirt. De volgers van diverse sociale media hebben er al een blik op kunnen werpen, want ik had 'm gisteren natuurlijk aan. De onvermijdelijke foto's zwerven inmiddels her en der digitaal rond. Hoe dan ook, het is een oog met daaromheen een regel uit een van mijn teksten. Om het feest compleet te maken post ik zo hieronder het bijbehorende nummer. (Sparta pakte op de nationale feestdag zelfs een punt in Heerenveen, over presentjes gesproken. Toch leuk.)

Eerder deze week hebben we de vlag niet ondersteboven gehangen, maar wel halfstok. Meneertje Rutte zit nu al twaalf jaar op de troon en veel liever zou ik hem zien op de troon die we allemaal in huis hebben. Met een puzzelboekje en een flinke voorraad toiletpapier. In ieder geval genoeg reden om deze treurige toestand tot nationale dag van rouw uit te roepen. Ik wed dat hij zich ondertussen herinneringsloos suf schatert. Ik denk dan: wie het laatst lacht.

Door naar betere tijden. Zondag sloten we de maand juli in stijl af (al zeg ik het zelf) in Egmond aan den Hoef. De Museumhoeve aldaar was het passende decor voor twee flinke sets. We waren blij met de opkomst, ondanks het miezerige en zelfs buiige weer. Met verrassende bezoekers uit Amsterdam, Alkmaar, Nieuwerkerk en Utrecht. Onze waardering voor zoveel moeite is groot. Het was een fijne middag en als mensen dan ook nog eens opstaan om voor je te klappen, dan is dat toch wel heel erg leuk.

Goed. Over een week zitten we tot over onze oren in de traditionele Ardennenvakantieweek. Ik heb er zin in. Een week helemaal niets moeten. Tot die tijd een mooie mix van werk, muziek en alles wat verder ter tafel komt.

Zoals beloofd sluit ik af met het t-shirtnummer: One Eye Open – The Weak And The Strong.

#waanvandedag #mankes #theweakandthestrong #muziek

Zo dan. Straks nog eentje en dan zit de 'juli 2022-tour' erop.

Vanmiddag spelen we in Egmond aan den Hoef. Een eeuwenoude voormalige boerderij die is omgetoverd tot museum, podium en nog meer cultureel moois – Museumhoeve Overslot, daar moet je zijn. We trappen af om 16.00 uur en spelen twee sets.

Met vandaag erbij zit er een maand op vol muziek. Elk weekend mochten we los. Utrecht, Den Andel, Emmeloord, Alkmaar en vandaag dus Egmond aan den Hoef. Met een beetje mazzel blijft het enigszins droog en kunnen de strandwaaiers kunst en muziek combineren met zand en zee. Leuk toch. Misschien gooien we zelf na afloop ook nog wel even onze koppies in de laatste juli-wind. Beter kun je een maand niet afsluiten.

In augustus doen we het, zoals het er nu naar uitziet, relatief rustig aan. We vieren in elk geval een week vakantie en we gaan ons voorbereiden op september en oktober; er staat alweer het een en ander in de agenda en er kan zomaar wat bijkomen.

Maar nu eerst vanmiddag. Op naar Egmond. Spelen!

Vooruit, nog een beetje stemmingmakerij dan: een door 44 Next Door bewerkte versie (met name geschikt voor telefoonschermpjes, maar zo kan het ook hoor) van ons nummer 'The Blood Runs', vorige week bij die lieverds.

#muziek #music #mankes

Al het goede komt in drieën, ofwel: nog even terug naar afgelopen zondag. Veel woorden maak ik er niet aan vuil, behalve dat het een zeer bijzondere en mooie ervaring was bij 44 Next Door. Wat een enthousiasme en bezieling van die twee mensen.

We speelden een flinke set van goed anderhalf uur en daar trillen we nog steeds een beetje van na. Heb je het gemist? Geen probleem hoor. Je kunt alles nog eens op je gemak bekijken. Doe je koptelefoon op, zet een kan thee, koffie of een fles van wat dan ook naast je, leun achterover en houd je ogen en oren open. Tik 'm aan!

#muziek #mankes #44nextdoor

Nog even voortboorduren op wat ik gisteren schreef over ons optreden morgen bij 44 Next Door. En dan specifiek de aankleding van de ruimte. We zagen net wat foto's voorbijkomen en het ziet er op z'n minst duizelingwekkend betoverend uit. Hier alvast een voorproefje.

Wil je meer zien van de wondere wereld die we morgen betreden, volg dan het witte konijn, of nou ja, deze link.

24 juli, 20.00 uur MANKES @ 44 Next Door live stream

#mankes #muziek #music #live #stream #alice #picture #video

Zondag 24 juli speelt MANKES in Alkmaar. Niet zomaar een vrij toegankelijk optreden waarbij je ons aan kunt raken en ons zweet kunt ruiken. En toch ook juist weer enorm toegankelijk: je kunt er namelijk allemaal bij zijn via een live stream.

Want dat is wat de twee heren van 44 Next Door doen. Ze laten bands bij hun thuis in de speciaal tot optreedhok omgetoverde achtertuin spelen. Bijna elke week verbouwen ze de keet naar de wens van de band die komt spelen. Het leuke is dat wij dus zelf ons idee hebben mogen doorgeven wat de sfeer en het decor betreft en zij zijn ermee aan de slag gegaan. Of het dan precies zo is geworden, of juist precies iets anders, is ook voor ons een verrassing. Geloof me, ze maken er hoe dan ook flink werk van. Een heel tof initiatief en het is weer eens wat anders.

Lang verhaal kort: kom aanstaande zondagavond 24 juli om 20.00 uur online kijken naar ons optreden bij 44 Next Door. Oh, en als je een Twitch-account hebt of aanmaakt, dan kun je tijdens het optreden reacties achterlaten – er is een babbelbox en wij zullen er af toe op reageren. Ja, of niet. Je weet nooit hoe onze pet staat natuurlijk.

Genoeg voor nu, behalve dan de broodnodige link naar dit bijzondere evenement: 44 Next Door. Tot zondag!

#muziek #mankes

Met morgenmiddag een ingelast optreden in De Grote Kerk van Beverwijk in het vooruitzicht en achteromkijkend naar een avond waarin Sparta voor de gein alweer niet is afgedroogd door Ajax is het best een aardig weekend te noemen. Tel daar gelijk maar een filmbezoek midden op de dag en een ochtendwandeling met vriendin K bij op. Ik klaag niet. Het kleine leven is best te doen. Overzichtelijk ook met een dak boven ons hoofd, allebei een deeltijd inkomen met werk waar we tevreden mee zijn. Iets om af en toe bij stil te staan.

Water uit de kraan is ook zoiets waar je met gemak aan voorbij gaat. Toch blijft het een bizar fenomeen. Je draait aan een knop en er komt schoon water uit. De tragiek is dat veruit het meeste van dat kostbare vocht ook direct weer een weg vindt naar het riool. Op naar zuivering en een andere kraan. En dat in elk denkbaar huis in dit verwende land. Niet te bevatten.

Zonder gelijk te willen doemdenken (en het dan toch doen hè), maar een oorlog om zoet water ligt om de hoek. Zoet water is al schaars en het wordt alleen maar schaarser, onder andere door de verandering van het klimaat. Er zijn al plekken op de wereld waar waterconflicten spelen. We kunnen met gemak zonder olie, zonder vlees en zelfs zonder kleding en welk ander consumptiegoed dan ook. Dat overleven we met gemak. Zonder water kunnen we niet. Dan gaan we dood.

Het meeste water op onze dierbare planeet is zout, daar kunnen we niet van leven. Slechts 3% van al het water is zoet en slechts een deel daarvan is geschikt voor consumptie. En dan is dat deel ook nog eens ongelijk verdeeld. Geen verrassing dat dit tot gedoe leidt. Een goede reden om zuinig te zijn. Gewoon thuis, of koop bijvoorbeeld zoveel mogelijk tweedehands kleding als je iets nodig hebt. Een echte bezuinigingsklapper is het drastisch verminderen van de vleesconsumptie. Je bespaart er ook nog geld mee. Wie wil dat nou niet. Een leefbare planeet met hopelijk wat minder oorlogsgezeik en geld uit kunnen geven aan leuke dingen. Zoals morgen (of straks als je dit op zondagochtend leest). Kom naar Beverwijk. Daar vieren we het boek met auteurs, gesproken woord, poëzie, film en muziek. Doneer er een paar euro. Iedereen blij.

De uitsmijter is onvermijdelijk. Promise of Water. The Angels of Light. Een project van Michael Gira tussen twee Swans-periodes in.

#waanvandedag #muziek

En zo zaten we deze week ineens twee keer in een radiostudio. Altijd leuk. Donderdag in Zandvoort en vandaag in Egmond. De zee zat in de week zou je kunnen zeggen.

Afgelopen donderdagavond werden we nog tijdens de uitzending van het programma Alternative FM op Zandvoort FM door programmamaker René Bremmers gebeld om vandaag in zijn The Basement een paar nummers te komen spelen. Zeg dan maar eens nee. Omdat de uitzendingen van RTV80 vandaag in het teken stonden van Giro 555/Oekraïne, was dat een extra goede reden voor ons om opnieuw met onze gitaren op de tere ruggetjes in de trein te stappen en zo ons uitermate bescheiden kiezelsteentje bij te dragen.

Het was hoe dan ook tijdens beide uitzendingen fijn om eindelijk weer live van ons te laten horen. Met op donderdag twee nieuwe nummers in onze set van zes. Spannend ook, maar het ging niet onaardig. Een mooie opmaat voor het optreden op 25 maart in Utrecht. Nieuwsgierig? Ja natuurlijk, snap ik toch. Op onze website vind je alle broodnodige informatie.

Verder onthoud ik mij voor nu van allerlei commentaar op alle shit in de wereld die we met z'n allen zo lekker naar de donder helpen. Dat komt vast binnenkort wel weer. Bofkonten.

Om dan maar subiet af te sluiten met nog wat meer zelfkietel: onze video 'The Hunt Begins' die we vorige week hebben uitgebracht. Enjoy!

#waanvandedag #muziek