Twee kleine likeurglaasjes, een sjaal met print en een witte kunststof botervloot speciaal voor de veganistische roomboter, woehoeeiii! Dat is de score van ons kringloopbezoek vanmiddag. Ik bedenk mij nu dat likeurglaasjes vast altijd klein zijn. Maar ja, als niet-drinker en volledig wereldvreemde in de alcoholgebruiken en aanverwante rituelen, moet of mag mij dit niet worden kwalijk genomen. Noem mij gerust een barbaar als het aankomt op promillage, afdronk, sterkte, zoet, droog en bokkenpruiken. Maakt mij niet uit, ik heb er niets mee, dus het doet mij ook niets. Mooi. Dan is dat duidelijk.

Ik ben trouwens in het algemeen nogal onwetend als het over hoe het hoort gaat. Ook dat wil ik graag zo houden. Zo blijf ik scherp. Althans, dat vertel ik mezelf graag kort voor het slapengaan. Niet dat het mij verder van een goede nachtrust verzekert, maar je kunt ook niet alles hebben.

Valt het op dat ik nu al voor de tweede dag op rij maar wat zit te bazelen over pruttie hier en pruttie daar? Ja? Nou, mij ook. En ook daar kan ik mij nu heel even niet al te druk om maken. Er is genoeg waar ik mij aan stoor, kapot aan erger en over opvreet, maar daar wil ik nu even verder niets mee op deze tere, kwetsbare plek op het net dat internationaal verbonden lijkt te zijn. Ja, lijkt. Want is er wel een nationaliteit in deze digitale wereld? Zijn er landsgrenzen? Of het is het, zoals ik vind dat het ook de analoge wereld zou moeten zijn, een plaats waar je welkom en vrij bent, wat je IP-adres ook is? Oké, dat is het dus. Dat adres. IP is ID. Dat definieert je afkomst, waar je je bevindt op dat moment. Het geeft je een identiteit. (Tenzij je een betrouwbare VPN-verbinding of ander fijn speeltje zoals Tor gebruikt, maar laat ik nu niet al te techno-nerdy gaan doen, het leven is al ingewikkeld genoeg).

Dit grensgedoe bleef hangen na het kijken van een Tegenlicht-uitzending van een week of drie terug. Hoe dat eigenlijk zit met mogelijke digitale landsgrenzen. De aflevering ging over de continue stroom aan nepnieuws en ook wat de waarheid dan wél is. Ook dat is een heel interessante vraag. Wat is de waarheid? Is er een waarheid, of zijn er waarheden? Mooi spul om weer een tijdje op te kauwen. Ik geef toe, het zijn geen bijster originele vragen, maar dat is sowieso een utopie. Onvermijdelijk: wat is originaliteit? Ik ben van mening dat het niet bestaat. Hooguit dat je iets voor het eerst op een bepaalde manier hoort, ziet, ruikt, proeft; ervaart. En dat dan alleen op dat specifieke moment. Op ieder ander moment had de ervaring best wel eens anders kunnen zijn, onopgemerkt of er zelfs helemaal niet geweest. Toeval dus. Daarvan weet ik wel, totdat het eventuele tegendeel voor mij vaststaat, dat het bestaat. Zonder toeval was ik hier niet geweest. Niemand, niets. Hoewel. Niets is alles en alles is niets.

En zo, lieve lezers, kan ik ongetwijfeld nog een uurtje, dagje, jaartje of ingebeelde eeuwigheid doorgaan.

#waanvandedag #filosofie #waarheid #identiteit #ID #IP #100DaysToOffload

Gisterenochtend had ik met iemand een interessant gesprek over identiteit. En wat dat dan is. Kun je natuurlijk een enorme boom over opzetten met eindeloze takken en dan nog reik je niet tot voorbij de verlossende wolken. De stam zal onder het gewicht van de immense takkenbos breken. Tragisch hoor.

Het ging met name over wat je voelt bij je land of bevolkingsgroep. Zij komt uit Syrië en is Koerd. Maar ja, de Koerden hebben geen erkend land. Wat op zich vrij idioot is, zeker als je, zoals ik, het hele idee van grenzen belachelijk vindt. Wat is een land meer dan de plek waar je woont, waar je je veilig en op je gemak voelt. Noem het thuis. Het maakt niet uit waar dat is. Op de wereld is genoeg plek, dus kies maar een plaatsje uit in de zon. Of regen. En als die plek om wat voor reden dan ook niet meer bewoonbaar is, dan kies je een andere plek. Voel je vrij, de wereld is van iedereen, dus wel eerlijk delen.

Zijsprong: waarom mag een rariteit als Elon Musk wel zo vrij zijn om leuk een beetje commercieel naar Mars te reizen zodat we daar straks met ons mensdom de boel kunnen verstieren, maar als iemand z'n huis wordt gebombardeerd of een gezin stelselmatig wordt gemarteld, verkracht of anderszins het leven onmogelijk gemaakt, of dat iemand denkt dat ie op een andere plek op de planeet gewoon een wat beter leven zou kunnen hebben, waarom mag die zich dan niet vrij bewegen? Dan ben je ineens illegaal. Wat een onzin. Niemand is illegaal. We zijn allemaal, echt iedereen, in pure willekeur op deze planeet geflikkerd omdat ouders en voorouders, daar weer voorouders van en zo verder, ooit besloten om te paren met elkaar. (En dan is dat nog een simpele versie.) Het is een kwestie van relatieve mazzel dat je in het arrogante Westen wordt gelanceerd of pure pech dat je op een kale, droge vlakte je eerste huilbui produceert – waarschijnlijk je eerste paniekaanval, maar dat terzijde. Niets meer en niets minder.

Nou, hele omweg weer. En dat alleen maar omdat ik tijdens dat gesprek opnieuw tot de ontdekking kwam dat ik mij in ieder geval geen Nederlander voel. Ik weet oprecht niet wat dat zou moeten zijn, een Nederlander. Behalve iets met taal en cultuur. Maar ik vermoed dat ik mij overal de taal en cultuur eigen zou maken. Het zijn slecht verzinsels, opstapelingen van handelingen en rituelen waar dan een bepaald gevoel bij zou moeten zitten en iets definieert. Maar ik voel dat niet. Hoe kan ik iets voelen bij een land dat voor de helft bestaat uit door mensen opgespoten zand, een gebied dat wordt afgebakend door dijken, rechte lijnen van kavels en kanalen? Nederland is grotendeels nep, plastic. Welk gevoel past daarbij, behalve leegte?

Ik ben een dier. Een mens om iets specifieker te zijn. En ik probeer het leven zo goed en zo kwaad als het gaat te leven. In een destructief systeem waar ik mij kapot aan erger, omgeven door andere mensen waar ik mij heel vaak ook aan stoor. Ik vind mensen in het algemeen heel erg dom (behalve de mensen die ik lief vind). Ik vind mezelf ook niet per se slim. Ik overleef. Ik stel de dood uit, een andere vorm van bestaan. Meer niet. Net als iedereen. En ik probeer in deze extreem tijdelijke toestand van wat we bewustzijn noemen zo goed mogelijk te leven. Misschien is dat wel identiteit. Of een aspect daarvan. Zie je, oneindig veel mogelijkheden. Een bos vol.

#identiteit #id #boom #bos #mens #leven #waanvandedag