Het was een prima dag voor een wandeling door het park. En ik dacht er niet als enige zo over. Opvallend veel joggers en racefietsers, veel meer dan anders. Later las ik ergens dat ze ondanks alles wel fit willen blijven. Daar hoort soms ook een flinke fluim in het voorbij rennen of fietsen bij. Zo eentje die je net niet raakt. Ik denk dat die niet besmettelijk zijn.

Ik heb dat rennen en racen nooit begrepen. Ik wil het ook niet begrijpen. Het past mij teveel bij de levenswijze van prestatie, meer willen, doelen bereiken en stippen op de horizon. Nou, ga jij dan maar lekker rennen hoor, ik zie je vanzelf wel weer bij de finish. Waarbij ik overigens niet te beroerd ben om toe te geven dat ik zelf jarenlang als een idioot achter een bal aan rende. En ja, ook toen vroeg ik mij vaak al zwoegende af waarom ik dat in corona's naam nodig vond. Zelfs nu zou ik nog graag een schop tegen een bal geven en er achteraan draven; helaas steekt mijn weke lichaampje daar dan subiet een stokje voor. Ik wil maar zeggen: niets doms is mij vreemd.

Een rondje door het park dus. Lekker weertje erbij, fluitende vogels die al druk nesten aan het bouwen zijn en hier en daar een vage zwerm kleine zwarte vliegjes die gezellig irritant om je kop blijven dreutelen. Maar ook die hebben vast net hun handjes gewassen, dus geen zorgen, ouwe. Over handen gesproken: ook nog geklapt voor de maatschappelijke steunpilaren die ons door deze barre tijden heen slepen? Goed zo, ik ook.

Ik las trouwens nog iets anders, veel interessanter dan zwetende patjepeeërs. Namelijk over waarom het nergens gaat over de oorzaak van het huidige virus – en vele virusuitbraken hiervoor. Het zal wel te ongemakkelijk zijn, maar veel eenvoudiger wordt het niet: om dit soort pandemieën te voorkomen moeten we eindelijk eens stoppen met de bizarre vlees- zuivel- en eierenproductie en dito consumptie. Ik wil je van harte uitnodigen dit uitvoerige en tegelijk zeer laagdrempelige artikel (dank jullie, OneWorld) ondersteund door feiten en cijfers te lezen. Of dit opiniestuk, mag ook. Of allebei, als je toch bezig bent. Laat vooral doordringen hoe ongelooflijk veel er in meerdere opzichten te winnen is als we onze mede diersoorten met rust zouden laten.

Genoeg activisme voor vandaag. Ik ga nog even de tere beentjes masseren. Wandelen is leuk, maar het is topsport.

#oneworld #corona #waanvandedag #virus #medicijn #activisme #vegan

Gezellig nadruipend van de zondvloed die mij wist te overvallen na het boodschappen doen, hoop ik vooral dat mijn schoenen morgen weer droog zijn. Ik ben zo'n type mens dat maar één paar heeft, weet je. Niet uit zuinigheid, maar gewoon, als het lekker zit, dan vind ik het prima en sleep ik mij weer een jaar of twee voort op het verkozen schoeisel.

Gelooft u mij maar op mijn diepblauwe ogen waarin je kunt verdrinken: een fijn paar schoenen vinden is nog best een gedoe, al zeg ik het zelf. Hoewel, ook mijn levensvreugde alhier kan dat beamen. Ik ben een lastige schoenenklant. Dan weer te nauw, te smal, te wijd, teveel knelling, ja precies daar. Te zwaar, te hoog, te laag, te kleurig of gewoon lekker pùh: te stom. Of toch te duur. Tenminste, niet binnen mijn budget. Want over duur kun je natuurlijk stevig van mening verschillen.

Net als wanneer je eco-bewust boodschappen doet, of klimaatneutraal je leven een beetje met de wind mee wilt leven. Ook dat kan een lieve duit kosten, dus dan moet je keuzes maken. Al zou het veel logischer zijn dat een allesvernietigende economie juist onbetaalbaar zou moeten zijn. Daarom ook vandaag mijn warme respect voor de activisten op Schiphol. Het is een speldenprik wellicht, maar als je dat maar vaak genoeg doet, dan moet het vermaledijde systeem op een mooie dag eens doorzeefd zijn en zo lek als een mandje ten onder gaan.

Nou, schoenen dus. En graag droog voor morgen lieve schatten. Lukt dat niet, dan is mijn afdruk in ieder geval duidelijk zicht- en hoorbaar. Dat kan vast ook zo z'n voordelen hebben, al weet ik nog niet welke. Liever blijf ik wat dat betreft onwetend.

#zondvloed #activisme #schiphol #schoenen #afdruk #waanvandedag

Het nieuwe boek van Rutger Bregman De meeste mensen deugen ga ik nog lezen, hoewel ik er ook tegenaan hik. Niet omdat het een dikke pil is; dat is puur voor de vorm en voor de statuslezers (heb ik mij laten vertellen). Het lettertype is ongewoon groot, de bladspiegel zeer ruim en er zitten flink wat illustraties en foto's in. Met andere woorden, net als zijn andere werk zal ook dit weer lezen als een speer. Het is de titel die mij dwarszit. En dat zal ook precies de bedoeling zijn, dus eigenlijk best slim van deze wijsneus. Want ook dat is het. Ik mag hem derhalve.

Ik lees elke dag een paar keer de nieuwsberichten (hoewel, wat is nieuws, behalve een willekeurige selectie?) en ik moet dat eigenlijk niet doen. Het maakt mij alleen maar bozer. En het geeft mij steeds weer dezelfde stok om mee te slaan: mensen, u en ik, zijn de meest domme schepsels ooit, ze verneuken de hele boel en denderen recht op hun eigen vernietiging af. Dat laatste stemt mij dan weer tevreden, dat betekent dat Darwin ergens toch een punt had: tenslotte is zelfvernietiging ook een vorm van aanpassen.

En toch, ik kan het niet uitstaan. Zoveel idioterie. Als de meeste mensen deugen, hoe kan het dan dat ze, in de luchtbel die wij democratie noemen, de meest achterlijke leiders kiezen? Hoe kan het dan dat ze tranen met tuiten huilen bij het zien van een zeehondje dat wordt doodgeknuppeld en ondertussen doodleuk een hotdog, varkenslapje of rundertartaartje vreten? Ooit wel eens de bio-industrie van dichtbij gezien? Hoe kan het dat we willens en wetens over snelwegen willen scheuren, in vliegtuigen stappen voor een decadente flutvakantie, met schijtbrommertjes rondkarren en dan gaan pruillippen als stikstof, luchtvervuiling, longkanker ter sprake komt? Dat we oogjes toeknijpen omwille van de voetbalmaffia, drugsmaffia, autocrossmaffia, bedrijvenmaffia, kerkmaffia en weet ik welke maffia nog meer (onze eigen regering bijvoorbeeld), maar het niet verkroppen dat er mensen die gevlucht zijn uit de meest onvoorstelbare oorlogsgebieden aankloppen op zoek naar veiligheid? Ja, weer die riedel, ik weet het. Jammer dan. Ik kan wel door blijven gaan. Het is maar een greep uit de waanzin van alledag.

Ik weet dat er inderdaad heel veel mensen zijn die goede dingen doen. Misschien zelfs wel een meerderheid. Het kan zelfs zo zijn dat Bregman inderdaad gelijk heeft. Het kan. Ik moet zoals gezegd het boek nog lezen, dus ik zou zomaar mijn mening bij kunnen stellen. Graag zelfs. Toch: als die meerderheid bestaat, waarom komt die dan niet massaal in opstand? Waarom zwijgt de meerderheid? Wie zwijgt stemt toe. En dat deugt voor geen meter.

#bregman #waanvandedag #deugen #mensheid #activisme