Een volle dag, dus met een beetje mazzel een iets legere avond. Nu zeur ik wel eens dat ik gek word van de stad. En dat klopt ook. Maar het fijne van de stad is dan ook weer dat je er af en toe uit kunt. Althans, zolang je de maatregelen als een goed burger naleeft. Ik ben braaf, dus ik mocht vanochtend even de poort uit. Op de fiets. Twee flinke bruggen over richting Ransdorp. Door de weilanden via Zunderdorp, Broek in Waterland en Zuiderwoude weer terug. Mooi rondje Waterland. Rustig ook, geen gehijg en gepuf van flitsende fietsers en ranzige renners. Hooguit een wandelaar. Het is maf, ondanks dat het allemaal ligt ingeklemd tussen een snel- en provincieweg en de stad die als een monster haar verveling ligt op te boeren, voelt het toch prettig om te zien hoe de andere dieren zich vermaken. Weide- en watervogels vooral. Ja, en hele zwermen minivliegjes. Ik zat op z'n tijd helemaal onder en voor de komende tijd heb ik voldoende eiwitten en proteïne binnen.

De middag stond in het teken van huiswerk maken via de beeldbelmagie. Dochterlief had wat Nederlands en nog meer Nederlands op het programma staan. Geblaat over literatuur, verhaallijnen, thema´s en motieven, afgewisseld met het meest voorspelbare eindexamenonderdeel: het schrijven van een betoog, inclusief de verplichte argumenten, tegenargumenten en weerleggingen. Topvermaak. Maar goed, dan hebben we dat ook weer afgetikt joh. Door met ons leven zoals het is en op naar de volgende taak des schoollevens.

Stiekem vier ik vandaag ook een heel klein feestje. De club die mij vaker doet wanhopen dan wat of wie dan ook en waar ik toch een enorm zwak voor heb, is vandaag alweer 132 jaar oud geworden. Zoals Deelder al riep: zo oud als Sparta word je nooit. En dat is maar goed ook. Proost, vrienden van rood en wit!

En als laatste verwennerij: ik heb de Verspreekwoorden maar weer eens aangevuld. Met dank aan familie, vrienden en overig gespuis.

#verspreekwoorden #sparta #fietsen #waterland #amsterdam #waanvandedag #huiswerk

Door al het gedoe zijn mijn ritjes naar dochterlief in Rotterdam ook nogal aan stilte onderhevig. Het is niet anders en we maken er maar een warme afstandsrelatie van. Het heeft wel wat. Gisteren hebben we dankzij het wonder dat internet toch stiekem is, kunnen videobellen. Zo deden we samen haar huiswerk voor geschiedenis. Vanmiddag kreeg ik ook nog wat aanvullende huiswerkhulpopdrachten gemaild, dus daar vermaak ik mij dan ook weer mee. Tussendoor stuurt ze me tekstberichten met bonusvragen. Onderwijs anno nu. Zonder techniek zouden we maar wat ronddobberen.

Net als de andere dagen, stond er ook vandaag een kort buitenbezoek op het programma. De boodschappen moeten toch worden gehaald, een kaartje gepost. Allemaal gelukt, gelukkig. Met soms een beetje flexibel boodschappenlijstjedenken is het te doen. We prijzen ons gelukkig met de kakelnieuwe internationale supermarkt hier verderop. Die is nog enigszins onder de radar en heeft in vergelijking met andere geplunderde supermarkten behoorlijk gevulde schappen. Helaas is onze thermometerqueeste minder succesvol. Die dingen zijn overal uitverkocht. Verwacht je niet. Maar goed, op zich kunnen we redelijk goed inschatten of we koorts hebben. Raaskalt de ene levensgezel iets meer dan anders, dan is het code geel en grijpt de ander in.

Overigens heb ik ook nog een onverwachte bijdrage geleverd aan #coronahulp. Hier schuin tegenover woont een oude vrouw. Zilverwit haar. Ze staat heel vaak gewoon maar wat achter het raam voor zich uit te staren. Dat kun je creepy vinden en dat is het ook wel een beetje, maar wat moet je anders als je verder niet naar buiten kunt – ik weet uit mijn persoonlijke gluurbuurnotities dat ze afhankelijk is van een belbus – of bezoek krijgt? Dus dan staat ze daar. Doodstil. Het breekt de dag, vermoed ik. Nou, hoe dan ook, ze stond er ook toen we voorbij fietsten op weg naar de winkels. Ik stak mijn hand op, zwaaide en lachte naar haar. Een beetje vriendelijkheid mag de pret niet drukken, vind ik. Ze zag me, het leek even alsof ze opschrok uit een dagdroom, haar gezicht kwam tot leven, haar ogen glommen blij en ze schonk mij een stralende, tandeloze lach.

#winkel #lockdown #corona #huiswerk #onderwijs #waanvandedag

Volgende week verhuist de puberende schat binnen de stadsgrenzen. Eigenlijk steekt ze hemelsbreed in een rechte lijn over naar de andere kant van de spoorbaan en snelweg, ongeveer terug naar de buurt waar ze is geboren. Wat ik voorbij zie komen aan foto's en stand van zaken, gaat ze het er prima naar haar zin hebben.

Door al dat gesleep en inpakken zaten we vandaag in een behoorlijk kaal huis. Gezellig doen wat we nagenoeg altijd doen: huiswerk, bijpraten en thee drinken. Ja, en eten. Zo hadden we vandaag economie op het programma. Niet enorm mijn hobby, maar zolang er niet teveel gerekend hoeft te worden met idiote formules, is het prima te doen. U begrijpt dat ik zo hier en daar natuurlijk ook mijn kans pak om futiliteiten als het kapitalisme, globalisme en race to the bottom met kritische blik tegen het licht te houden. Hoewel die blik vooral knijpen tegen het zonlicht is, de oude oogjes zijn nu eenmaal kwetsbaar. En zeg zelf, het is dan best leuk om kort even de meest recente aflevering van Zondag met Lubach aan te halen: uiteindelijk is het kapitalisme hard op weg een communistisch systeem te worden. Hoe dat precies zit? Kijk zelf.

Nou, voor ik weer helemaal los ga met een maatschappelijke preek, nog even wat zelfkieteling. Voor de komende optredens als proza-dichter moet ik zo hier en daar een promotiefoto inleveren. Gelukkig heb ik daarvoor mijn onnavolgbaar archief. Ik heb na lang zoeken een foto gevonden die ik wel vind passen voor dit doel. Met dank trouwens aan fotograaf Kenny Brown. Ik snap dat u nu fikt van nieuwsgierigheid, maar nog heel even geduld. Eerst vertel ik nog dat ik door al dit gedoe direct maar eens een nog op de plank liggend plan uit haar stoffige dekentje heb gehaald en alzo de afgelopen dagen een apart blog heb opgetuigd (opgetogen?) voor foto's en ander beeldwerk. Met enige regelmaat zal ik daar wat uit mijn oeroude dossier neerzetten, met ongetwijfeld ook wat verse aanwas. Wanneer ik daar iets plaats, laat ik het u via deze weg even weten; u wilt niets missen, ook dat staat als een praatpaal boven water, weet ik toch. Oké, ter zake. Waar vindt u al dit moois? Op schijngestalte. Omdat niets is wat het lijkt en de maan mijn oude, trouwe metgezel is.

#foto #beeld #economie #puber #huiswerk #schijngestalte #waanvandedag