De boekhandel hanteert een strikt beleid. Terecht. Dus als je ook maar enig verschijnsel van kuch, keelpijn of anderszins hebt, dan moet dat eerst minimaal 24 uur uit je systeem zijn voordat je weer aan de slag kunt. Ook deze Brutus is nu in de prijzen gevallen. Ik voel mij niet ziek, maar de extreem milde klachten dwingen toch tot verstandig zijn. Het gevolg is nu al een dag tussen de vier muren, terwijl je normaal gesproken de boel zou negeren en gewoon door zou gaan met alles.

Desondanks kon ik nu wel eindelijk het plan uitvoeren om de veel te grote speakers uit de berging terug naar boven te halen om ze hier in huis weer een plek te geven. Good old versterker erbij en de muziek klinkt ineens weer goed. Oké, je levert er ook een dikke anderhalve vierkante meter woonruimte voor in, maar vooruit. We kochten een jaar of wat terug een nieuwerwets systeem, waarvan we, nadat de opwinding van oeh, we hebben iets nieuws! was geluwd, al snel vonden dat het geluid niet optimaal was. Vooral veel te veel samengeperst, compressie tot de zoveelste macht. Alsof je de hele dag naar digitale radio luistert, waar ik steevast koppijn van krijg. Kortom, dat kon zo niet langer en dus moest er worden ingegrepen. Nu is zo'n ingreep toch stiekem wel een klusje en ik houd niet van klusjes. Dagen, weken en maanden gaan dan zomaar voorbij. Tot gisteren. Gelijk een mooi gebaar om ons zesjarig samenwonen te vieren met een moppie warm en ruimtelijk klinkende muziek.

Nu dan dag twee van mijn niet ziek voelen en toch verstandig zijn. Ik kuch eens wat, mijn keel zeurt. En af en toe heb ik het warmer dan anders. Wat dan heel snel weer overgaat tot mijn normale temperatuur. Ik zeg: het is een uiterst bescheiden koutje. Nog even volhouden en dan kan ik in ieder geval weer de andere cocon in van afstand houden en sociale wanorde.

Alles bij elkaar voldoende tijd om interessante artikelen te lezen die mijn onderbuikgevoel bevestigen: waarom horen we zo weinig over de oorzaak van dit ontwrichtende virus? Juist de gemiddelde media zou hier best wat (meer) aandacht aan mogen besteden in plaats van de paniekerige koppen en hoe we zouden strijden tegen een onzichtbare vijand. Lieve mensen, er is geen vijand. Dus kan ie ook niet onzichtbaar zijn. Er is een virus dat in de basis is ontstaan door het uitwonen van de planeet. En wie wonen de planeet uit? Precies. Dit klinkt kort door de bocht, daarom deel ik met liefde een paar linkjes naar artikelen waarin het allemaal veel beter uit wordt gelegd dan ik kan met mijn gemoraliseer; dank je Daan Roovers voor die spiegel, enige zelfreflectie is altijd nuttig.

• 'Dit is de normale orde'
• 'Is corona de prijs die we betalen voor ontbossing?'

Wat mij betreft heldere en louterende artikelen die, zoals gezegd, passen bij het gevoel waar ik mee rondloop en waarom ik het raar vind dat dit virus als een onzichtbare vijand wordt neergezet. Dat is hetzelfde als Trump die er alles aan doet om het een buitenlands virus te noemen, de schuld ligt bij de ander, het is vreemd, 'het' valt ons aan, help! en dat soort vervreemding met nog enger gedrag als gevolg. Dus, over zelfreflectie gesproken, misschien een idee om onze eigen bijdrage aan het ontstaan van deze dystopie onder ogen te zien en vooral niet terug te vallen naar hoe het was. Dit is het uitgelezen moment voor bezinning en positieve verandering, want uiteindelijk betalen we gewoon zelf de prijs voor het slopen van de hele godvergeten boel. Het klinkt dramatisch en dat is het ook: wij zijn het virus.

#corona #virus #waanvandedag #kapitalisme #globalisme #trump #brainwash #degroene

Even puur huishoudelijk, maar toch: het gebeurt met enige regelmaat dat mijn schrijfwerk in de spam-map terecht komt. Vooral Gmail heeft daar een handje van. Het gekke is: niet altijd en het is ook niet duidelijk waarom de ene keer wel en de andere keer niet. Allemaal technisch gedoe en dat laat ik graag aan de wijze mensen van Write.as over die dit prachtige hoekje van het internet onderhouden. Maar dan weet je dat. Zeker als je een week niets van mij hoort (wat soms ook best kan), dan is het goed om eens je mapje met spam cq. ongewenste e-mail te bekijken. Met een beetje mazzel vind je daar dan wat, hopelijk gewenst, leesvoer van mij.

En verder natuurlijk sukkel Trump en hoe deze Malle Eppie z'n onnozel plan om Erdogan een vrijbrief te geven om alle Koerden uit te moorden gezellig even Twittert. Oorlogen zijn per definitie zinloos, dat voorop. Maar om op deze manier een hele bevolkingsgroep te laten barsten omdat meneer zo nodig dikke sier moet maken met z'n warrige herverkiezingsprietpraat? Ik zou hem samen met Erdogan, Poetin en de vele andere onbenullen die graag spierballentaal uitslaan heel graag in een ballenbak zetten met de boodschap dat ze niet meer worden opgehaald. Vecht het onderling maar uit, stelletje idioten. Als je dan vanochtend aanschuift bij iemand die is gevlucht uit die omgeving en zich nu extra zorgen maakt om hoe haar familie die daar woont dit straks moet overleven, dan is dat op z'n zachtst gezegd nogal schokkend.

Schokkend van een totaal andere en bijna ongelooflijke orde is dat wanneer je wind tegen hebt en je je een weg probeert te banen langs al die zinloos rennende types – met hun kekke pakjes aan, oordopjes in en smartphone aan hun arm geklit – dat je Godelieke op je blote knietjes mag danken dat je niet om de haverklap een fluim neussnot in je giechel krijgt. U weet wel, even met de vinger tegen het ene en dan het andere neusgat en even flink het stiertje uithangen. De wind was deze keer zo tegen mij dat een verdwaald druppeltje alsnog de oversteek wist te maken van loop- naar fietspad. Hoezee.

#koerden #erdogan #trump #joggen #waanvandedag

Stiekem begon de dag met een grimas. Ik las dat Zuckerberg en Trump een goed gesprek hadden gehad. Ik vermoed dus dat ze allebei vanuit de verte een duimpje opstaken naar elkaar en heel misschien een hartje maakten met hun handen. Al betwijfel ik dat laatste. Je hebt er namelijk een bepaalde sociale motoriek voor nodig die zij mij lijken te ontberen.

Duimpjes dus. Vind ik leuk. Nou, gisteren in Arnhem had ik het toch minder leuk. We gingen kunst kijken in De Kerk, een tijdelijk onderkomen van Museum Arnhem – toch één van onze favoriete musea. Desalniettemin een mooie, imposante omgeving voor kunst, zo'n oude kerk, ontdaan van allerlei religieuze opsmuk. Hoewel deze kerk altijd vrij sober geweest schijnt te zijn, zo bleek dan weer uit het onderhoudende nagesprek met de dame die iedereen zo vriendelijk ontving.

Hoe dan ook, kort en goed, ik wilde het liefst in huilen uitbarsten toen we zo ongeveer halverwege de kunstwerken waren. Niet omdat het allemaal zo tranend mooi was. Het was vooral fukking confronterend en indringend. Een expositie (Stormy Weather) die je niet onberoerd laat. Een keiharde aanrader en als je nog niet zover bent: een oogopener en wees bereid op een schok. Want ja, het klimaat. En dan vooral de gevolgen van de uitbuiting van dier, mens en leefomgeving waar u en ik elke minuut ons deel aan leveren. Niet om een schuldgevoel aan te schrijven hoor, maar het is gewoon zo – face it. Omdat wij het hier relatief goed hebben, gaat alles, alles wat leeft, ergens anders volledig naar de knoppen. Zelfmoord, maffia, consumentisme, leefomgeving, criminaliteit, kapitalisme, armoede, honger, globalisme. De gevolgen en oorzaken in willekeurige volgorde. Om te janken. En wees gerust, ook hier blijven wij niet buiten schot. Iets met terugslag en boomerang-effect.

Nu had ik al geen motivatie nodig en principes zijn als het ware mijn tweede naam, maar toch: volgende week vrijdag loop ik met nog iets meer overtuiging mee tijdens de klimaatstaking in Den Haag. En ondanks mijn mensen- en massahaat hoop ik toch op een slordige 17 miljoen aanwezigen aldaar. Er staat namelijk nogal wat op het spel. Een spel waarvan alleen wij zelf de regels kunnen en moeten veranderen. Onmiddellijk.

#waanvandedag #klimaat #staking #trump #zuckerberg #stormyweather #kunst #museum #arnhem