De talloze videobeelden en foto's van kilometers lange rijen mensen, jong, oud, rijk, arm, links, rechts of politiek neutraal – ze maakten mij blij. Over de hele wereld kwamen mensen bij elkaar, verzamelden zich in steden en liepen een protestmars. Met de boodschap dat het tijd is voor verandering. Grote en onvermijdelijke verandering. Omdat het menselijk aandeel in een steeds heviger veranderend klimaat niet te ontkennen valt. En omdat het tijd is te erkennen dat wij er hier in het westen nog het minst last van hebben. Dat onze levensstijl as we speak catastrofale gevolgen heeft voor de mensen die onze kleding, koffie, rijst, fruit, mobiele telefoons en weet ik wat welke met plastic verrijkte rommel je in een gemiddelde winkel ziet liggen, tegen hongerlonen verbouwen en produceren.

Ach, voor ik weer een tirade begin: ik werd dus blij van die wereldwijde protesten. En dat allemaal omdat er iemand in Zweden ergens vorig jaar aandacht wist te trekken met haar schoolstaking. Zij is en was overigens niet de enige. Er zijn veel meer kinderen die sinds eind jaren 70 dergelijke acties hebben gehouden. Zij kregen geen of heel weinig aandacht. Terwijl ook toen al bekend was – en ruim daarvoor al – dat de industrie, de heilig verklaarde economische groei ten koste van letterlijk alles en het kapitalisme in het algemeen een werkelijk verwoestende uitwerking zouden hebben.

Kijk, het klimaat verandert altijd, hoe dan ook. Dat staat buiten kijf. Maar dat de mens in al haar wijze onnozelheid een gevaarlijk aandeel heeft in de recente verandering, dat is ook duidelijk. Dat kwartje lijkt eindelijk te vallen. Helaas nog niet zodanig dat er ook echt rigoureuze maatregelen zijn genomen. We hebben nu eenmaal een schijterige regering en dito wereldleiders. En ons volkje is in het algemeen enorm angstig en conservatief. Als stilstaand water. En dat gaat rotten. Het vreet hersentjes weg. Dat blijkt wel uit de ongelooflijk domme reacties op de toespraken die de 16-jarige uit Zweden houdt. Mensen die in leeftijd volwassen zijn vinden het heel cool en stoer om een iemand af te zeiken. Lekker makkelijk ook via (a)sociale media op de persoon spelen. Dat het een irritant kind is, dat ze d'r muil moet houden en dat haar jas niet milieuvriendelijk is. Bedenk maar wat achterlijks en het staat er.

De enige verklaring die ik daarvoor kan vinden is dus angst. De angst voor het water dat komt bijvoorbeeld. Wil je niet aan denken. Dus dan maar afleiding zoeken en iemand als Greta bashen. Want zij maakt volwassen mensen boos. Ze spoort aan tot nadenken en vooral handelen – ze leest de les. Tja, dan moet zo'n kind natuurlijk bloeden. Logisch.

#klimaat #protest #greta #jeugd #bashen #politiek #waanvandedag

Het regende, het goot, het miezerde. Plassen, bladeren, wind – het fietspad bezaaid met takjes en takken, zwerfvuil en haastige mensen. Een warboel. Je zou het herfst kunnen noemen.

Op de altijd loeidrukke kruising van de Molukkenstraat en Insulindeweg lag een oude man. Van zijn scootmobiel gevallen, misschien onwel geworden of vastgelopen met de wielen tussen de tramrails. Een bleek gezicht, mager, diepe ogen, verward. Nat en koud.

Heel even stond de wereld daar stil. De bussen, trams, auto's, fietsers, scooters, voetgangers. Alles stopte. Heel even kwam daar alles samen op dat ene punt in de tijd, zo leek het. Er waren helpende handen die de man ondersteunden en op een kussen (waar kwam dat vandaan?) hadden gelegd, handen die telefoons pakten en hulpdiensten belden. Handen die stoptekens maakten, handen die de nieuwsgierige blikken wegwuifden.

Er kwam een ambulance aan. Ons verkeerslicht ging op groen. We kwamen weer in beweging en reden stil naar huis. Toen we onze fietsen in de berging zetten keken we naar elkaar en zeiden dat we allebei ontroerd waren door wat daar allemaal gebeurde.

Je zou het hoop kunnen noemen, maar hoop is gewoon een leeg woord. Het heeft geen betekenis, geen ziel. Hoop doet niet leven. Het leven is simpelweg te kwetsbaar voor hoop.

#samenleven #mens #hulp #ongeluk #waanvandedag

Het nieuwe boek van Rutger Bregman De meeste mensen deugen ga ik nog lezen, hoewel ik er ook tegenaan hik. Niet omdat het een dikke pil is; dat is puur voor de vorm en voor de statuslezers (heb ik mij laten vertellen). Het lettertype is ongewoon groot, de bladspiegel zeer ruim en er zitten flink wat illustraties en foto's in. Met andere woorden, net als zijn andere werk zal ook dit weer lezen als een speer. Het is de titel die mij dwarszit. En dat zal ook precies de bedoeling zijn, dus eigenlijk best slim van deze wijsneus. Want ook dat is het. Ik mag hem derhalve.

Ik lees elke dag een paar keer de nieuwsberichten (hoewel, wat is nieuws, behalve een willekeurige selectie?) en ik moet dat eigenlijk niet doen. Het maakt mij alleen maar bozer. En het geeft mij steeds weer dezelfde stok om mee te slaan: mensen, u en ik, zijn de meest domme schepsels ooit, ze verneuken de hele boel en denderen recht op hun eigen vernietiging af. Dat laatste stemt mij dan weer tevreden, dat betekent dat Darwin ergens toch een punt had: tenslotte is zelfvernietiging ook een vorm van aanpassen.

En toch, ik kan het niet uitstaan. Zoveel idioterie. Als de meeste mensen deugen, hoe kan het dan dat ze, in de luchtbel die wij democratie noemen, de meest achterlijke leiders kiezen? Hoe kan het dan dat ze tranen met tuiten huilen bij het zien van een zeehondje dat wordt doodgeknuppeld en ondertussen doodleuk een hotdog, varkenslapje of rundertartaartje vreten? Ooit wel eens de bio-industrie van dichtbij gezien? Hoe kan het dat we willens en wetens over snelwegen willen scheuren, in vliegtuigen stappen voor een decadente flutvakantie, met schijtbrommertjes rondkarren en dan gaan pruillippen als stikstof, luchtvervuiling, longkanker ter sprake komt? Dat we oogjes toeknijpen omwille van de voetbalmaffia, drugsmaffia, autocrossmaffia, bedrijvenmaffia, kerkmaffia en weet ik welke maffia nog meer (onze eigen regering bijvoorbeeld), maar het niet verkroppen dat er mensen die gevlucht zijn uit de meest onvoorstelbare oorlogsgebieden aankloppen op zoek naar veiligheid? Ja, weer die riedel, ik weet het. Jammer dan. Ik kan wel door blijven gaan. Het is maar een greep uit de waanzin van alledag.

Ik weet dat er inderdaad heel veel mensen zijn die goede dingen doen. Misschien zelfs wel een meerderheid. Het kan zelfs zo zijn dat Bregman inderdaad gelijk heeft. Het kan. Ik moet zoals gezegd het boek nog lezen, dus ik zou zomaar mijn mening bij kunnen stellen. Graag zelfs. Toch: als die meerderheid bestaat, waarom komt die dan niet massaal in opstand? Waarom zwijgt de meerderheid? Wie zwijgt stemt toe. En dat deugt voor geen meter.

#bregman #waanvandedag #deugen #mensheid #activisme

Gewoon even los van alles hoor, maar wat zijn de meeste politici toch ongelooflijk dom. En dat al die hersenlozen dan veelal ook nog samenklonteren in dezelfde partij. Je verwacht het niet, hè?

Ach ja, de mensjes en hun verzonnen speeltjes. Ik blijf mij erover verbazen en boos maken. Niet heel handig, want het is een gebed zonder eind. Daarom doe ik op dit moment ook een uiterste poging om mezelf en u niet verder mentaal uit te wonen door opnieuw een tirade te beginnen. Maar, fukkeduk, dat valt nog helemaal niet mee, ik zeg je.

Iets anders dan. Tragiek bijvoorbeeld (hoewel dat net zo goed geldt voor al het bovenstaande). Een meisje van 13 dat tot drie keer toe vergeefs een poging waagt om 113 te bellen. Net als ik denken de meeste mensen dat je dan dus gewoon net als 112 alleen die drie cijfers hoeft te touchscreenen – of indrukken, mag gelukkig ook nog steeds. Maar nee. 113 is een 0900-nummer. Dus dan wordt het 0900-0113. Dat is nogal cru als je in psychische nood verkeert. Meestal denk je dan niet erg logisch na. 'Oh kut, ik wil dood, maar wacht eens, ik bel 113. Hoewel, nee, daar was iets mee, hm, pomtipom... Oh ja!' We zullen het nooit zeker weten, maar er was een kans geweest dat dit meisje, en ongetwijfeld velen met haar, nog had geleefd als 113 ook gewoon echt 113 zou zijn. Tja, dan is die vicieuze cirkel toch weer rond, want er moeten blijkbaar eerst Kamervragen worden gesteld aan een – mag ik even chargeren? dank u! – niet toerekeningsvatbare minister om hier verandering in aan te brengen. Terwijl elk weldenkend mens, de paar die er heus wel zijn, niet zou hebben gewacht tot er vele kalveren waren verdronken in die ellendig diepe put. De put dempen met dood vee. Klinkt als een neo-liberale oplossing:'Lekker efficient, lullo! En we gaan weer door met het gevecht tegen de klimaatrakkers en hun stikstoffobie. Hup kerel, wijntje achterover, smeertoastje erin en recht zo die gaat, hahaha!'

Of het treurige verhaal van de jongen (15) die vorige week ook een einde maakte aan zijn leven. Zijn familie had geen uitvaartverzekering en er werd via een goede vriend een inzamelactie gehouden. Dat was mooi, in no-time was er voldoende geld bij elkaar. Totdat een volslagen idioot er doodleuk mee vandoor ging. Iets met de één z'n dood – geloof je toch niet, hoe ziek ben je dan? Een tweede inzameling bracht in ieder geval opnieuw voldoende geld op voor een passend afscheid. Schrale troost, dat ook.

Politiek en zelfmoord. En dan moet volgens Schopenhauer het ergste nog komen. Ik kijk er enorm naar uit.

#politiek #suicide #113 #waanvandedag

Het was er na gedane arbeid wel het weer voor, een wandeling. Nou, dat klinkt als stevige schoenen aan, proviand mee, paden op en lanen in, maar zo gek zijn we ook weer niet. Mijn tere lijfje kan niet meer dan 5-6 kilometer aan, want anders gooit het piepen en kraken de boel in de war. Moet je niet hebben.

Prima ommetje. Wandeldebabbel over het leven en alle andere dingen die voorbijgaan en ondertussen de Amsterdamse brug deels over, via de trap naar beneden de Diemerzeedijk richting IJburg af, Nesciobrug aan de ene kant via de trap op en, je gelooft het niet, aan de andere kant er ook via de trap weer af, en zo via de Westelijke Merwedekanaaldijk (wist dus niet dat het daar zo werd genoemd, terwijl het toch minstens twee keer per week onderdeel is van mijn luchtfietserij) langs het zwembad en schuin een ministukkie door het Flevopark (poeplucht!) weer terug naar huis. Een kleine 6 kilometer in een kalmaaneenbeetje goed anderhalf uur. En ja, de laatste paar honderd meter had een rollator best handig geweest. Gelukkig was vrouwlief zo aardig om mij te dragen. U weet wel, zoals een jong aapje bij z'n volwassen soortgenoot lekker meedeint.

Eenmaal thuis een beker heet water in den bakkes, zondagmiddagdouche en zo straks dan maar eens een voertje erin gooien. De avond belooft misschien nog een film of anderszins schermgevoeligs. Of wellicht wel helemaal niet en zijn we vanavond hartstikke creatief met weet-ik-veel-wat. Kan zomaar hoor. Hoe dan ook, de zon maakte het allemaal mee vandaag, de bofkont.

#waanvandedag #zondag #wandelen #babbelen

Stiekem begon de dag met een grimas. Ik las dat Zuckerberg en Trump een goed gesprek hadden gehad. Ik vermoed dus dat ze allebei vanuit de verte een duimpje opstaken naar elkaar en heel misschien een hartje maakten met hun handen. Al betwijfel ik dat laatste. Je hebt er namelijk een bepaalde sociale motoriek voor nodig die zij mij lijken te ontberen.

Duimpjes dus. Vind ik leuk. Nou, gisteren in Arnhem had ik het toch minder leuk. We gingen kunst kijken in De Kerk, een tijdelijk onderkomen van Museum Arnhem – toch één van onze favoriete musea. Desalniettemin een mooie, imposante omgeving voor kunst, zo'n oude kerk, ontdaan van allerlei religieuze opsmuk. Hoewel deze kerk altijd vrij sober geweest schijnt te zijn, zo bleek dan weer uit het onderhoudende nagesprek met de dame die iedereen zo vriendelijk ontving.

Hoe dan ook, kort en goed, ik wilde het liefst in huilen uitbarsten toen we zo ongeveer halverwege de kunstwerken waren. Niet omdat het allemaal zo tranend mooi was. Het was vooral fukking confronterend en indringend. Een expositie (Stormy Weather) die je niet onberoerd laat. Een keiharde aanrader en als je nog niet zover bent: een oogopener en wees bereid op een schok. Want ja, het klimaat. En dan vooral de gevolgen van de uitbuiting van dier, mens en leefomgeving waar u en ik elke minuut ons deel aan leveren. Niet om een schuldgevoel aan te schrijven hoor, maar het is gewoon zo – face it. Omdat wij het hier relatief goed hebben, gaat alles, alles wat leeft, ergens anders volledig naar de knoppen. Zelfmoord, maffia, consumentisme, leefomgeving, criminaliteit, kapitalisme, armoede, honger, globalisme. De gevolgen en oorzaken in willekeurige volgorde. Om te janken. En wees gerust, ook hier blijven wij niet buiten schot. Iets met terugslag en boomerang-effect.

Nu had ik al geen motivatie nodig en principes zijn als het ware mijn tweede naam, maar toch: volgende week vrijdag loop ik met nog iets meer overtuiging mee tijdens de klimaatstaking in Den Haag. En ondanks mijn mensen- en massahaat hoop ik toch op een slordige 17 miljoen aanwezigen aldaar. Er staat namelijk nogal wat op het spel. Een spel waarvan alleen wij zelf de regels kunnen en moeten veranderen. Onmiddellijk.

#waanvandedag #klimaat #staking #trump #zuckerberg #stormyweather #kunst #museum #arnhem

U moet begrijpen dat het niet altijd heel feestelijk is te leven met een hersenloos deel in mijn hoofd. Het deel dat aan de lopende band flauwe opmerkingen maakt over de meest uiteenlopende dingen. Het deel ook dat continue verbanden legt – zoals nu, excuseert u mij – zonder ook maar enige BHV-kennis te hebben.

Zo las ik dat ons aller hel der hellen Facebook en Instagram nu foto's gaat filteren die (al te extreme) afvalmethoden, afvalproducten en andere marketinggeile dunne shit willen aanprijzen. Er wordt zijdelings heel schattig gesproken over influencers die deze troep met hun neptronies een duimpje of hartje geven. Alleen al het woord influencer is ziekmakend: een onschuldige term voor mensen die zelf geen ziel hebben en zich rijk promoten over de tere rug van de kneedbare hersentjes van onze oogappeltjes. Dealers zijn het. En u, ik, het gepeupel en gedreutel, wij zijn de hongerige junks op zoek naar voedsel dat ons doet vermageren. In zekere zin is het waar, want ons hersenvolume zal zeker niet toenemen naarmate we meer verzanden in de anti sociale media-drift.

Nou, hoe dan ook, het eerste wat mijn oeverloos grappig bedoelende breintje mij visualiseerde bij de woorden afvalmethoden en afvalproducten? Containers, prullenbakken en dergelijke wegwerpmaatschappij. En oké, in deze context van dagelijkse marketingpijn vond ik dat best een beetje grappig. Waarvoor, opnieuw, mijn oprechte excuses.

#waanvandedag #facebook #instagram #marketing #influencer

Hopsa in de gloria, gisteren na mijn geschrijf over onder andere de afbeelding op het geschiedenisboek van de puberende telg direct een telefonisch onderhoud gehad met uitgeverij Malmberg. Mijn klacht “wordt uiterst serieus genomen” en ik krijg, als de digitale vaardigheden het toelaten, een bevestigingsmail zodra de klacht in behandeling is genomen door betreffende persoon. Lekker formeel geformuleerd, ja toch niet dan? Liet ik het daarbij? U begrijpt: nee. Ook een mailtje gestuurd naar school. Ik vind namelijk dat ook zij best wat van zich mogen laten horen en op z'n minst een kritische blik moeten hebben. En zo niet, dan kan ik het schooltje er op z'n minst een handje bij wijzen. Ik wacht de ge- en vervolgen in alle ernst af, al verwacht ik er verder niets van.

Overigens in de middag en vroege avond een fijn weerzien gehad met mijn (nou, inmiddels onze) lieve Engelse in Nederland wonende vriendin. Het was alweer drie maanden geleden dat we elkaar voor het laatst zagen en aangezien haar leven nooit enige vorm van voorspelbaarheid kent, kwamen we als vanouds tijd te kort en dat is alleen maar goed. Vervolg in het kwadraat.

Nog meer fan-tas-tisch nieuws, want als we onze Marketeer Rutte mogen geloven gaan we er allemaal op vooruit. Dus hou die bankrekening in de gaten! Behalve als je net niet aan alle voorwaarden, mitsen, maren en tenzijtjes voldoet. Dan kun je gewoon doen alsof er niets aan de hand is en verder je bek houden. Het gaat er, oh opzichtigheid, vooral om de middeninkomens gunstig te stemmen. Dat is namelijk het volk dat je te vriend wilt houden, anders is je partijtje ten dode opgeschreven. Het is de zwijgende meerderheid en zolang je die stroop om de mond blijft smeren krijgen ze 'm niet open en dutten ze dobberend verder, moe van alle gevoerde suikerpraat. Ofwel: middelmaat troef.

Oh Nederland, met uw Bebaarde Koning, Levenloze Tango en Zandvoortse Prins der Racerijen. Opdat uw opgespoten artificiële land als eerste wordt verzwolgen om nooit meer boven te komen drijven en vergetelheid u ten deel valt. Dit land is de personificatie van de marge. Dit land is te hol voor woorden, dit land is om nee tegen te zeggen. Dit land is vervuild water, bezinksel, drab. Amen.

#waanvandedag #nederland #prinsjesdag #middeninkomens

Ik geef de schuld net zo makkelijk aan alle consternatie gisteren met die fikkende olievelden, pompende prijsstijging, beursdaling, jemig, nou, ik was het even kwijt. Zo bleek tenminste toen ik de boel nog eens nalas. Maar ja, toen hadden mijn volgers via e-mail al een berichtje ontvangen. U begrijpt dat ik mijn post hier ter plekke op de website direct heb aangepast, maar ik moest de schande van de vergissing en verwisseling van de woorden kelderen in plaats van stijgen een dag lang doorstaan. Vreselijk natuurlijk. En daar deed vrouwlief nog eens een schepje bovenop met haar opmerking dat wij, de mens, het vuur niet hebben uitgevonden. Mijn tegenwerping dat wij wel uitvonden hoe we het konden controleren (hoewel het niet geheel verrassend nog wel eens ernstig fout gaat) en dat de lezers heus wel zouden snappen hoe ik het had bedoeld, maakte het er voor mij nog ingewikkelder. Wat een dag was dat zeg. Shame on me.

Verder kan ik er vandaag nog maar weinig chocola van maken. Behalve dat ik de veegpieten toejuich en tegelijkertijd niet snap waarom ze nog steeds kroeshaar moeten hebben. En dat in een tijd dat een museum eindelijk eens lef toont en de Gouden Eeuw als naamgeving in de ban doet. Uitstekend. Zo goud was het allemaal niet. Wij vierden hier in ons kutlandje hoogtij, ten koste van anderen. Overigens iets wat nog altijd globaal aan de gang is. Wat nog eens wordt onderstreept door het huiswerk van mijn dochter. Geschiedenis, aardrijkskunde, kolonisatie, christendom dat met geweld de wereld overgaat, het is om ziek van te worden. Ondertussen poept men alhier in den broek vanwege islamisering. Het zal dan toch wel karma zijn, denk ik. Hoewel ik killing in the name of welke overtuiging dan ook per definitie afkeur. Gij zult niet doden, niet onderdrukken, niet bekeren, en gewoon eens samen gaan leven. Een utopie, ik weet.

Overigens, over huiswerk gesproken. Ik zag bij het dichtdoen de kaft van het geschiedenisboek. De afbeelding is schokkend. In de stijl van de jaren 20-30 zien we een stoere matroos die een vrouw ver achterover houdt en haar vol op haar mond kust. De vrouw heeft hier blijkbaar niets tegenin te brengen, moet de stoere brute kracht ondergaan, en houdt met een kuis lijkend gebaar met een hand haar rok tegen haar benen. Een misselijkmakend staaltje seksistische propaganda van uitgeverij Malmberg, als u het mij vraagt.

Verder wens ik u een prettige dinsdag, de dag waarop we prins carnaval de das omdoen en met een tas vol niks huiswaarts keren. Alaaf.

#prinsjesdag #seksisme #slavernij #waanvandedag #geweld #religie

Ja joh, de wereld is me wat. Groot en klein leed, maar daarom niet minder ledig. Wat te denken van ons aller klootviool Trumpje die niet kan wachten om oorlogje te spelen met Iran? Of het langzaam verdrinken van Spanje en het in rook opgaan van Griekenland. De boel flikkert gestaag in elkaar en gisteren had ik nog hoop. Zo gaat dat dan. Ik hoop nu toch vooral dat wanneer de bliksemse bende dan eindelijk de geest geeft, dat het dan snel en zo pijnloos mogelijk zal zijn. Maar ja, dat zal wel weer niet. Iedereen die denkt dat het een groots en meeslepend avontuur wordt waarin, als je de Amerikaanse filmindustrie met haar achterlijke propaganda van opoffering, heldendom, moed en al die ongein moet geloven, we overwinnen (wat dan? onszelf??), die komt van een gesmolten kermis thuis.

Nee, het wordt een langzaam en slepend gedoe. Het is al volop aan de gang trouwens, al decennia, zelfs al eeuwen. De grootste fout maakten we toen we nog het geweldig geachte idee van permanente vestiging gingen uitvoeren. Daarna die rarigheid met de industriële revolutie. Weet je, misschien was het wel het vuur dat we nooit hadden moeten uitvinden. Of het wiel. Of gewoon een grote vergissing in het algemeen. De hele mensheid. Ach, u weet wat mijn standpunt is. Laat maar komen, voer maar oorlog, roei de boel maar uit. De domheid regeert nu eenmaal en leidt onomkeerbaar tot ellende.

Overigens wel hilarisch hoe de olieprijs pas na het weekend stijgt. Want, oh logica, in het weekend is de beurs dicht, dus ja, dan kan er ook niets stijgen. Een prachtig voorbeeld van de waan die wij mensjes met z'n allen hebben gecreëerd en tot religie hebben uitgeroepen. We geloven rotsvast in onze morbide afspraken. Tot de dood ons schijt.

Troostende gedachte, en ook die is u bekend: alles verandert altijd, niets blijft hetzelfde. Ook onze lieve planeet moet er op een dag aan geloven, zelfs als wij geen handje zouden helpen. Net zoals ze ooit ontstond, is ook zij ten dode opgeschreven. En de dood, lieve lezers, is niet erg. Het is een andere vorm, het is slechts verandering.

Klein leed dan. Het moet toch even. Vandaag zouden twee programma's op de lokale radio van de gemeente Zuidplas hun 700ste uitzending hebben. Zouden. Want een paar weken terug werd de makers van het ene op het andere moment gezegd dat ze niet meer welkom waren. Sleutel inleveren en dikke doei. Een heel naargeestig akkefietje tussen een stuur- en zielloze organisatie en stabiele programmamakers. Dat is op z'n minst wrang. Daarom via deze weg een hart onder de riem voor de mensen die zowat 20 jaar lang trouw hun programma's maakten en nu alweer een week of wat een nieuwe invulling moeten zien te geven aan de tijd die is vrijgekomen.

Dus ja, alles verandert. Op zichzelf alleen maar goed, alles stroomt, alles is continue in beweging, ook nu op dit moment. Alles is chaos en chaos is alles. Er is geen route, geen vaststaand pad, geen lineaire tijdlijn, geen doel of stip op de horizon. Het kan letterlijk alle kanten op. Sterker, dat gaat het ook. Tijd en ruimte zijn ook maar verzinsels om de illusie van controle in stand te houden. Maar sommige veranderingen vallen niet altijd mee. Zo is het ook. Zoals mijn opa al zei: het valt wel, maar niet mee. Onveranderlijk Rotterdams optimisme, zeg maar.

#radio #waanvandedag #olie #oorlog #planeet #mensheid